[นิยายแปล] มีชีวิตสโลว์ไลฟ์ด้วยพร「สร้างหมู่บ้าน」 สุดแกร่ง - ตอนที่ 9
Ch.9 – ถ้ากดปุ่มสีแดงจะปล่อยน้ำร้อนจะออกมาน่ะ
Provider : Paradox
ด้วยเหตุผลบางอย่าง ดูเหมือนว่าระหว่างมิเลียกับเซเลนมักจะเกิดบรรยากาศมาคุอยู่เสมอ
พอฟ้าเริ่มมืดลง ก็ยังจะมีเรื่องใหม่มาให้เถียงเพิ่มอีก
“นี่พวกเธอทั้งสองคนนอนด้วยกันในกระท่อมเล็กๆนี้ตลอดเลยเรอะ…”
“ก็ใช่นะสิคะ แล้วมันมีปัญหาอะไรเหรอคะ”
“อย่ามาทำเป็นไขสือไปหน่อยเลยย่ะ ไม่ว่าจะดูยังไงนี่ก็ไม่ใช่เรื่องปกติชัดๆเลยนี่”
เซเลนตำหนิพวกเราด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว
แต่ก็นะพวกเราก็ไม่มีทางเลือกอื่นจริงๆนี่นา ก็เพราะว่าพวกเรามีกระท่อมแค่หลังเดียวเอง
“ถ้าเธอรับเรื่องนี้ไม่ได้ก็ไม่เป็นไรหรอกค่ะ พวกเราไม่ได้ขอให้คุณเข้ามานอนข้างในนี้ซักหน่อย เชิญออกไปนอนข้างนอกให้ตามสบายสมใจอยากเลยนะคะ”
“หา ทำไมฉันถึงต้องออกไปนอนข้างนอกด้วยล่ะยะ”
“อ-เอ่อ ทั้งสองคนใจร่มๆกันหน่อยเถอะนะครั-”
“ลุค อย่ามายุ่งไม่เข้าเรื่อง!” “ท่านลุคคะ ได้โปรดอย่ามายุ่งไม่เข้าเรื่องค่ะ!”
“…ครับ…”
ถ้าทำได้ผมก็คงจะสร้างกระท่อมอีกหลังไปแล้ว
แต่โชคร้ายที่ผมเพิ่งจะสร้างโกดังไปเมื่อกี้เพื่อแสดงพรของผมให้เซเลนดู ตอนนี้แต้มของผมก็เลยแทบจะบ๋อแบ๋แล้วล่ะ
“อ๊ะรู้แล้ว งั้นเดี๋ยวผมจะไปนอนที่โกดังให้เองก็ได้ครับ”
พอคิดสุดยอดไอเดียแสนบรรเจิดขึ้นมาได้ ก็ลองเสนอไอเดียออกมาอย่างรวดเร็ว
“แน่นอนว่าไม่ค่ะท่านลุค อย่าลืมว่าตอนนี้ท่านกลายเป็นหัวหน้าหมู่บ้านนะคะ”
“ใช่แล้ว ถ้าจะมีใครที่จะต้องไปนอนที่นั่น มันก็ต้องเป็นยัยนี่อยู่แล้ว”
“โอ้แหม เมื่อกี้เธอเพิ่งจะบอกว่าอยากจะอยู่คนเดียวกับท่านลุคงั้นเหรอคะ ช่างเป็นเด็กสาวที่ใจกล้าซะจริงนะคะเนี่ย”
“ฉันยังไม่ได้บอกแบบนั้นซักคำเลยนะยะ เธอน่ะแหละเลิกแอ๊บทำตัวเป็นเหมือนคนจิตใจบริสุทธิ์ได้แล้วย่ะ”
ในท้ายที่สุดเรื่องก็จบลงตรงที่ถูกตัดสินว่า พวกเราสามคนต้องเข้ามานอนในกระท่อมเล็กๆหลังเดียว
มากกว่านั้นผมยังถูกสั่งให้มานอนคั่นกลางระหว่างทั้งสองคนอีก
“…หลับไม่ลงเลย…”
หมู่บ้านของลุค
เลเวลหมู่บ้าน : 1
แต้มหมู่บ้าน : 54 (จะได้รับ 12 แต้มต่อวัน)
จำนวนชาวบ้าน : 2
สกิลหมู่บ้าน : ไม่มี
“ในที่สุดก็เก็บสะสมครบ 50 แต้มแล้วววว!”
เนื่องจากผมได้สร้างหมู่บ้านนี้ตอนราวประมาณพลบค่ำ ดังนั้นเวลาที่ผมจะได้รับแต้มที่ได้รับในแต่ละวันก็จะเป็นช่วงประมาณพลบค่ำของทุกวันนั่นเอง
และก็ด้วยอัตราที่ได้รับแต้ม 12 แต้มต่อวัน ในที่สุดผมก็เก็บสะสมแต้มได้ถึง 50 แต้มซักที เพียงแค่นี้ผมก็จะรอดพ้นจากนรกที่รอผมอยู่ในคืนนี้แล้วสินะ
ตั้งแต่ที่เซเลนได้มาอาศัยอยู่ที่หมู่บ้านแห่งนี้ ผมก็ได้ถูกบังคับให้ต้องมานอนระหว่างพวกเธอสองคนที่คอยส่งเสียงทะเลาะไม่หยุดไม่หย่อนกับอีกคนอยู่เป็นประจำ พูดตรงๆนะในสถานการณ์แบบนี้ใครมันจะหลับจะนอนได้กันล่ะเนี่ย ช่วงนี้ไม่เพียงแค่รู้สึกไม่ค่อยมีพละกำลังเท่าไหร่แต่รู้สึกจะเหมือนสุขภาพจะเสียด้วยนะเนี่ย
แต่ในที่สุดตอนนี้ผมก็มีถึง 50 แต้มแล้ว ผมจะได้สร้างบ้านหลังเล็กที่ผมเฝ้ารอไว้ได้ซักที ถึงจะไม่รู้ว่าบ้านจะมีขนาดใหญ่แค่ไหนก็เถอะ แต่อย่างน้อยก็ขอให้ใหญ่กว่ากระท่อมของพวกเราในตอนนี้ด้วยเถิ๊ดดด
<<20 แต้มหมู่บ้านจะถูกใช้เพื่อสร้างบ้านหลังเล็ก ดำเนินการต่อหรือไม่ {ตกลง} || {ปฏิเสธ}>>
“ตกลง ตกลงครับ!”
หลังจากที่ผมได้ยืนยันแล้ว บ้านไม้ชั้นเดียวก็ได้ปรากฏขึ้นตรงหน้าของผม
“ว้าว อะไรนะมีแม้กระทั่งเฟอร์นิเจอร์ด้วยเรอะ สุดยอดไปเลย!”
ดูจากขนาดแล้วอย่างต่ำน่าจะมีขนาดประมาณสองเท่าของกระท่อมได้เลยนะเนี่ย
ยังไงก็ตามมันไม่เหมือนกับกระท่อมตรงที่ บ้านหลังนี้มีทั้ง เตียง โต๊ะ ชั้นวางของ และเฟอร์นิเจอร์อื่นๆอีกมากมาย
“พื้นที่ตรงนี้เอาไว้ทำอะไรละเนี่ย”
<<ที่นี่คือห้องครัว>>
“ห้องครัวเหรอ แล้วเจ้านี่ล่ะคืออะไร”
<<นี่คือก๊อกน้ำ ถ้ากดปุ่มสีฟ้าน้ำธรรมดาก็จะไหลออกมา แต่ถ้ากดปุ่มสีแดงก็อกน้ำจะปล่อยน้ำร้อนออกมาน่ะ>>
“หืม แบบนี้เหรอ”
พอผมลองทดสอบดู มันก็ปล่อยน้ำออกมาได้จริงๆด้วย
“นี่เป็นอะไรอย่างอุปกรณ์เวทมนตร์รึเปล่าเนี่ย แต่ไม่เห็นสัมผัสได้ถึงพลังเวทเลยซักนิดนี่นา…”
เซเลนพูดออกมาพร้อมกับส่ายหัว
หลังจากนั้นพวกเราก็ไล่ไปหาของอย่างอื่นที่ควรที่จะรู้เอาไว้
<<หากดึงลูกบิดออกมาแล้วหมุนมันจะสามารถจุดไฟให้ติดได้>>
“ดูเหมือนว่าเจ้าสิ่งนี้จะช่วยจุดไฟได้นะ มาลองดูกันดีกว่า”
“ทำได้จริงๆด้วย…มีหลักการยังไงกันล่ะเนี่ย”
“พรของท่านสุดยอดไปเลยค่ะ ท่านลุค เพียงแค่นี้เราก็ไม่จำเป็นต้องไปทำอาหารข้างนอกแล้ว นี่จะทำให้อะไรๆมันง่ายขึ้นมากเลยล่ะค่ะ”
มิเลียพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูตื่นเต้นมาก
“แล้วประตูนี่ล่ะ หืม นี่มันอะไรกันล่ะเนี่ย”
พอผมเปิดประตูมาก็เจอกับห้องเล็กๆห้องหนึ่ง
ข้างในห้องนี้ก็เจออะไรบางอย่างที่ดูเหมือนกับเก้าอี้ และในส่วนลึกของห้องยังมีอะไรบางอย่างที่คล้ายกับอ่างน้ำขนาดใหญ่
<<ที่นี่คือห้องอาบน้ำเดี่ยว>>
“ห้องอาบน้ำเดี่ยวเหรอ”
<<ก็คือห้องที่มีทั้งชักโครกและอ่างอาบน้ำอยู่ในห้องเดียวกัน>>
“งั้นหมายความว่านี่คือกระโถน ส่วนนั่นคืออ่างอาบน้ำเหรอ…”
มันไม่ได้ดูคล้ายกับเก้าอี้ธรรมดา แต่มันมีลักษณะคล้ายกับกระกระโถนที่มีฝาปิดมากกว่า
ถ้าไม่มีฝาปิดมันก็มีรูปร่างเหมือนกับชามขนาดใหญ่ที่มีน้ำอยู่ตรงก้นถ้วยเล็กน้อย มีขอบที่หนานิดหน่อย และมีหลุมเล็กๆตรงจุดที่น้ำได้ไหลไปรวมกัน
<<เจ้าสิ่งนี่คือชักโครก>>
“ชักโครกเหรอ… แล้วเจ้าสิ่งนี้มันใช้งานยังไงล่ะเนี่ย”
<<แค่ให้คนซักคนนั่งลงไปและปล่อยทุกข์ หลังจากนั้นก็เพียงแค่โยกคันโยกตรงนั้นแล้วมันก็จะปล่อยน้ำออกมาเพื่อระบายน้ำพร้อมกับของเสียเองโดยอัตโนมัติ>>
พอผมลองไปโยกคันโยกที่บอกดู ก็มีน้ำไหลออกมามากมายและเข้าไปแทนที่น้ำเก่าก่อนหน้านี้
“ทั้งที่ในปราสาทถึงกับต้องใช้ข้ารับใช้ระดับต่ำหลายคนเพื่อมารับหน้าที่ในการเอาของเสียไปทิ้งแท้ๆนะ”
แต่ดูเหมือน ที่นี่เราจะไม่ต้องทำแบบนี้แล้วล่ะนะ
จะว่าไปของเสียพวกนี้มันจะไปที่ไหนกันล่ะเนี่ย
ผมเคยได้ยินมาว่ามีดินแดนบางแห่งที่ใช้สไลม์เป็นองค์ประกอบในการสร้างห้องน้ำ สไลม์เป็นสิ่งมีชีวิตที่สามารถดูดซับสสารได้แทบทุกอย่างรวมถึงของเสียจากมนุษย์ด้วย ดังนั้นพวกเขาเลยใช้ประโยชน์จากมันทำให้ห้องน้ำสะอาด แต่ดูแล้วเครื่องนี้ดูเหมือนจะไม่ได้ใช้สไลม์นะ
สำหรับตอนนี้สิ่งที่สำคัญคือมันใช้งานได้ก็โอเคแล้วล่ะนะ ส่วนที่ว่ามันทำงานได้อย่างไรเดี๋ยวค่อยมาศึกษาเอาทีหลังแล้วกัน
แล้วผมก็เดินไปดูอ่างอาบน้ำต่อ
มันมีก๊อกน้ำเหมือนกับที่อยู่ในห้องครัว ในอีกความหมายก็คือเราสามารถที่จะชำระล้างร่างกายได้ง่ายๆด้วยสิ่งนี้
“สะดวกดีเหมือนกันนะ พวกเราจะได้ไม่ต้องไปอาบน้ำโดยใช้น้ำจากบ่อน้ำข้างนอกอีก”
“…จริงด้วยค่ะ (จิ๊ แต่แบบนี้มันก็แปลว่าชั้นก็ไม่อาจถ้ำมองตอนท่านลุคกำลังอาบน้ำได้อีกแล้วน่ะสิ!)”
เซเลนดูท่าจะอารมณ์ดี แต่ทำไมมิเลียถึงดูท่าไม่ค่อยพอใจกันละเนี่ย
“และตอนนี้พวกเราก็มีเตียงที่นอนสองที่แล้ว ดังนั้นพวกเรามานอนแยกฝั่งชายหญิงกันดีกว่า”
““……””
ผมได้พูดออกมาอย่างดีใจ แต่ทั้งสองคนดูเหมือนจะไม่ได้ดีใจกับผมไปด้วยแฮะ
แต่ตอนที่กำลังสับสนว่าทำไมทั้งสองคนถึงเงียบกริบอยู่นี้เอง มิเลียก็ตอบกลับมาก่อนตามต่อด้วยเซเลน
“ถ้าจะต้องมานอนหลับคนเดียวกับยัยผู้หญิงคนนี้ ดิฉันคงต้องขอผ่านนะคะ”
“ฉันด้วย!”
ลืมไปเลยว่าถ้าจะบังคับพวกเธอสองคนที่แทบจะกัดกันตลอดเวลา มานอนด้วยกันแล้วล่ะก็คงจะไม่ใช่ไอเดียที่ดีเป็นแน่แท้
แต่ว่านะ สำหรับผมมันก็คงจะแปลกไปหน่อย ถ้าจะต้องเลือกไปนอนกับใครคนหนึ่ง เหตุผลเดียวที่ผมนอนกับมิเลียในตอนนั้นได้ก็เป็นเพราะว่าในตอนนั้นมีแค่กระท่อมหลังเดียวจริงๆน่ะแหละ
“เห้อ เข้าใจแล้ว งั้นพวกเราสามคนมานอนในบ้านหลังนี้ก็ได้”
พวกเราคงจะมีที่พอละนะ ดังนั้นผมอาจจะไปนอนบนที่พื้นหรืออะไรแบบนั้น
“เดี๋ยวนะ แล้วทำไมมันถึงมาจบลงที่พวกเรา 3 คนมาอยู่บนเตียงได้ล่ะเนี่ย!?”
แต่ยังไงก็ตาม กลับกลายเป็นว่าผมถูกบังคับให้มานอนบนเตียงเดียวกับทั้งสองสาวซะงั้น
ด้วยเหตุนี้ และด้วยความที่เตียงนี้มันเล็กกว่าพื้นของกระท่อมก่อนหน้านี้เสียอีก ทำให้ตอนนี้พวกเราอยู่ใกล้กันมากกว่าเมื่อก่อนซะอีก
“ท่านลุคคะ ดิฉันไม่อาจปล่อยให้ท่านไปนอนที่อื่นได้นอกจากเตียงนี้หรอกนะคะ”
“ฉันน่ะนอนที่พื้นก็ได้ไม่เป็นไรหรอก แต่ว่าขอปฏิเสธที่จะปล่อยให้ยัยผู้หญิงคนนี้มานอนข้างนายคนเดียวหรอกย่ะ”
“แหมคาดไม่ถึงเลยนะคะ ดิฉันก็ไม่อาจปล่อยให้เธอนอนกับท่านลุคคนเดียวได้หรอกนะคะ ก็อย่างที่ว่าไปนั่นแหละค่ะ ตอนนี้ดูเหมือนว่านี่จะเป็นแค่ทางออกเดียวแล้วนะคะ ซึ่งก็คือให้พวกเราทุกคนนอนบนเตียงเดียวกัน”
“อันนี้เห็นด้วย”
ไม่เห็นเข้าเข้าใจลอจิกของพวกเธอซักนิดเลยโว้ยยย