[นิยายแปล]กาวฮีล - ตอนที่ 1
Ch.1 – ราอุส-ฮีลเลอร์
Provider : รินคะน้า
ฮีลเลอร์ถูกถีบ Chapter 1 ราอุส ฮีลเลอร์
—ราอุส—
「พวกเรากำลังหาปาร์ตี้!」
หลังจากวันที่ถูกถีบออกจากตี้ของมาร์คูลัส ผมก็ไปยังกิลด์นักผจญภัยเพื่อไปติดโพสต์หาปาร์ตี้
เมื่อวาน เมื่อผมออกจากปาร์ตี้และที่พักของพวกนั้นแล้วก็เลยให้อุปกรณ์ของผมเป็นของขวัญแด่การจากกัน
……และสถานการณ์ในตอนนี้เรียกได้ว่าผมหมดตัวแล้วนั่นเอง
โรงแรมที่เราพักอาศัยร่วมกันนั้นมีราคาแพงกว่าที่ผมคิดไว้เยอะ
ผมมักจะออกไปล่าเพื่อหาเนื้อสัตว์หลังจากเสร็จสิ้นเควสและหลังจากนั้นก็ทำอาหารเองด้วยผักราคาถูกมาด้วยความเจ็บปวด
แต่เมื่อวานหลังจากที่ถูกไล่ออกจากปาร์ตี้ก็ไม่สามารถทำอาหารด้วยตัวเองได้และในที่สุดก็ต้องจ่ายเงินค่าอาหารค่ำสุดแพงแสนแพงอย่างน่าขัน
และนั่นคือสาเหตุที่ทำให้ตอนนี้ผมไม่เหลือเงินสักแดงเดียว…
ความเสียใจต่อการที่ละทิ้งอุปกรณ์เหล่านั้นให้เจ้าพวกนั้นนั่นเป็นสิ่งที่เข้ามาในสมอง
อุปกรณ์เหล่านั้นเป็นสิ่งที่ผมใช้เวลาประหยัดเงินเป็นเวลาหลายปีเลยนะ
ถ้าเอามันไปขายก่อนหน้านั้นสักสองสามวันก่อนจะถูกไล่น่าจะดีแท้ๆ
แต่ว่ามาคิดได้ตอนนี้ก็สายไปเสียแล้ว
ไม่ว่ากรณีไหนๆ ตอนนี้ก็ต้องการเงินสำหรับพักในโรงแรมเพื่อไม่ให้เกิดปัญหาไร้บ้าน
นักผจญภัยที่ทำงานในกิลด์ส่วนใหญ่แล้วมีกลุ่มล่าหลายกลุ่ม ในหมู่พวกเขาก็จะมีดันเจี้ยนแบ่งชนชั้นระหว่างนักผจญภัยระดับและนักผจญภัยระดับสูง
TN:อิงค์ใช้ labyrinth แต่สำหรับผมจะใช้คำว่าดันเจี้ยนแทนที่จะใช้คำว่าเขาวงกตนะครับ
นอกเหนือจากนั้นที่ทุ่งหญ้าก็มีมอนกระจอกๆให้ตบสำหรับผู้ที่เริ่มต้นเป็นนักผจญภัยและสำหรับนักผจญภัยระดับสูงนั้นก็จะไปตบมอนที่มีระดับยากขึ้นที่ไม่ค่อยปรากฏขึ้นในดันเจี้ยนซึ่งเป็นพื้นที่ล่าของพวกเขา
มอนสเตอร์นั้นจะปรากฏตัวนอกดันเจี้ยนที่สามารถพบเห็นได้ในพื้นที่ห่างไกลไปจากที่อาศัยอยู่ของมนุษย์เพราะต้องการสถานที่ๆมีพลังเวทย์หนาแน่นในการดำรงชีวิตอยู่ อย่างไรก็ตามก็ยังมีพวกสัตว์ประหลาดที่ออกมาภายนอกเพื่อมาโจมตีที่อยู่อาศัยของมนุษย์เป็นครั้งคราว
และไฮดร้า ที่ ดาบแห่งอัสนี ล้มเหลวในการฆ่านั่นคือมอนสเตอร์ที่ออกมานอกดันเจี้ยนนั่นเอง
อืม ผมเองก็ไม่มีความมั่นใจที่จะเอาชนะมอนสเตอร์ที่มีความยากระดับสูงแบบนั้นได้หรอก ในขณะนั้นล่ามอนกากๆเพื่อหวังผลในวัตถุดิบและคาดเดาการเงินได้ยังจะดีกว่าเสียอีก
นั่นเป็นเหตุผลที่ ผมจะตัดสินใจหาพรรคพวกเพื่อไปเข้าดันเจี้ยนสักแห่งเพื่อรายได้ที่ดีกว่า…
「อย่างที่คิดเลย ไม่มีใครมาเลยน้า…」
… อย่างไรก็ตามไม่มีใครตอบสนองต่อการชักชวนของผมแม้แต่น้อย
ปกติแล้ว ควรจะมีอย่างน้อยหนึ่งปาร์ตี้ที่จะหยุดมาทักทายสักหน่อยหากเจอคนหาปาร์ตี้เช่นนี้
เพื่้อเพิ่มอัตราการมีชีวิตรอดสักเล็กน้อยหรือเพื่อเพิ่มโอกาสในการได้รับชื่อเสียง มันก็เป็นเรื่องปกติที่จะต้องหาพรรคพวกใหม่แทนสมาชิกที่ตายไปแล้ว
ยังไงก็ตามในกรณีนี้เป็นเรื่องธรรมดาที่จะไม่เอาคนอ่อนแอเข้าปาร์ตี้อย่างแน่นอน
… เป็นเพราะว่าผมเป็นฮีลเลอร์ที่่มีข้อบกพร่องที่ถูกรู้จักอย่างกว้างขวางยังไงล่ะ
ดังนั้นเลยไม่มีใครอยากจะฝากชีวิตไว้ที่ผมหรือเอาคนไร้ประโยชน์อย่างผมไปด้วย
「… เฮ้อออ~」
เมื่อเห็นสถานการณ์เช่นนี้ ผมก็ได้แต่ถอนหายใจ
อย่างน้อยก็คิดไว้แล้วว่าจริงๆต้องเกิดเรื่องแบบนี้ แต่อย่างไรก็ตามมันก็ไม่ได้หมายความว่าผมจะไม่รู้สึกอะไรเลยนะ
นอกจากนี้แม้จะไม่ได้รับความเสียหายทางจิตใจแต่ความจริงที่ไม่มีเงินสักแดงเดียวนั่นทำให้จุกเลยล่ะ
แน่นอนว่าสามารถไปดันเจี้ยนระดับล่างๆได้ด้วยตัวคนเดียว
แต่กรณีนี้สำหรับผมมันก็เสี่ยงชีวิตเกินไป ความเสี่ยงสูงนั่นทำให้ผมต้องใช้เวลาคิดเลยสักนิด
ถึงแม้จะพูดแบบนั้น แต่ไม่อยากจะคิดเกี่ยวกับมอนเวทย์ที่ต้องล่าในชั้นบนๆเลย
「ไม่มีเงินจะเช่ารถม้าเพื่อไปล่าในที่อื่นด้วยสิ… เฮ้อออออ~~」
หลังจากคิดไปไกลผมก็ถอนหายใจมากเข้าไปอีก
ผมควรจะยอมแพ้แล้วไปล่าแค่ชั้นบนๆดีไหม……
จากนั้นช่วงเวลาที่ผมจะออกไปนั่นเอง
ทันใดนั้นก็มีบางคนเข้ามาหาผมที่กำลังทำสีหน้าเศร้าๆอยู่
「พี่ชายค่ะ! ขอเข้าปาร์ตี้ด้วยได้ไหมคะ?」
「…………หืออ?」
— เสียงของเด็กผู้หญิงน่ารักๆคนหนึ่งดังเข้ามาหาผมจากระยะใกล้
ผมตะลึงกับเสียงนั่นจนกระทั่งเงยหน้าขึ้น
「พี่ชายยยยย~! ฟังอยู่รึเปล่าค่ะเนี่ย!?」
「เอ๋?」
และในวินาทีนั้นเองผมก็สูญเสียคำพูดไปซะสนิทเพราะการปรากฏตัวสาวน้อยแสนน่ารักที่มาปรากฏตัวต่อหน้าผม…
◆ ◆ ◇
หญิงสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้าผมมีความสวยงามมากกว่าคนทั่วไป
ผมสีแซฟไฟร์เคลือบเงาตัดสั้น แถมด้วยดวงตาสีฟ้าขนาดใหญ่ที่เหมือนจะดึงดูดคุณเข้าไป
หญิงสาวคนนั้นมีความสวยงามจนอาจจะเข้าใจผิดได้ว่าเป็นเจ้าหญิงจากในนิทานเลย
「อะไรละนั่น? ทำไมเธอถึงอยากมาเข้าปาร์ตี้ผมที่เป็นฮีลเลอร์ผู้บกพร่องที่ใช้ได้แค่เวทย์ 《ฮีล》 อย่างผมละครับ……」
…… น่าเสียดายจริงๆ ตอนนี้ผมไม่สามารถสงบจิตสงบใจได้เลยเพราะมัวแต่จ้องมองสาวงามอยู่ตรงหน้า
ในขณะที่ยังคงตะลึงผมก็ถามคำถามออกมาจากใจ
「เหหหหหห~ ดังนั้นพี่ชายเลยเป็นพวกฮีลเลอร์แบบนั้นเหรอ?」
「อ่าาา……」
แต่ในวินาทีต่อมาผมก็สังเกตได้ถึงคำพูดของสาวน้อยคนนั้น
วิธีที่ผู้หญิงคนนี้พูดมันอย่างงั้นเหรอ เธอไม่รู้จักผมสินะ?
「อืมมม นั่นละเป็นเหตุผลว่ามันจะดีกว่านะถ้าเธอไปเข้าปาร์ตี้คนอื่นน่ะ…」
ยังไงก็ตาม ผมพยายามจะไม่โกหกตัวเอง
แม้ว่าจะทำแบบนั้น แต่สักพักเรื่องมันก็คงแดงขึ้นในสักวัน
นั่นเป็นสาเหตุว่าทำไมผมจึงส่งรอยยิ้มเห่ยๆไปเพื่อบอกเธอ
「ไม่น้า ขอโทษที่พูดอะไรหยาบคายนะคะ แต่ฉันน่ะจริงๆแล้วอยากตั้งปาร์ตี้กับพี่ชายน่ะ」
「เอ๋?…… อะไรน้าาาา?」
สิ่งที่เธอพูดนั่นทำให้ผมถึงกับพูดไม่ออก
สาวน้อยที่อยู่ตรงหน้าผม แต่งชุดที่เหมือนกับชุดศิลปะการต่อสู้ ไม่เพียงแค่สวยเท่านั้น แต่ยังมีความแข็งแกร่งอีก
เธออาจจะมีบทบาทอย่างแน่นอนในดันเจี้ยนชั้นล่างๆ
สาวน้อยแบบนี้จะกลายเป็นคู่หูของผมเนี่ย ไม่อยากจะเชื่อตัวเองเลย
「ชื่อของฉันคือ นาเซน่า(Narsena) อย่างที่พี่ชายเห็นแหละค่ะ ฉันเป็นผู้ใช้ศิลปะการต่อสู่!ยินดีที่ได้รู้จักนะคะพี่ชาย」
อย่างไรก็ตามเธอยื่นมือมาอย่างไม่กังวลอะไรเลยแม้แต่น้อยตรงกันข้ามกับผมที่กังวลสุดๆ
「อะ-อ่า ผมราอุส เป็นฮีลเลอร์ ผมเป็นฮีลเลอร์ที่มีข้อบกพร่อง แต่ก็ขอฝากตัวด้วยนะครับ」
หลังจากทักทายกลับนาเซน่าด้วยความเร่งรีบ ผมก็รีบยื่นมือไปจับมือของนาเซน่าทันที
ความรู้สึกที่ได้สัมผัสมือของนาเซน่านั่นมันนุ่มมากจากใจจริงเลย หัวใจของผมในตอนนี้มันกำลังมีความสุขสุดๆ
「… ในที่สุดเราก็ได้พบกัน」
ด้วยความตื่นเต้นแม้ว่าผมจะรู้สึกว่านาเซน่ากระซิบอะไรมาที่ข้างหูแต่ผมก็ไม่ได้ใส่ใจเรื่องนั้นเลยแม้แต่น้อย…