[นิยายแปล]กาวฮีล - ตอนที่ 11
Ch.11 – สาวน้อยที่คุ้นเคย
Provider : รินคะน้า
ฮีลเลอร์ถูกถีบ Chapter 11 สาวน้อยที่คุ้นเคย
—ราอุส—
หลังจากเล่นกับชีล่าจังในโรงแรมของแมรี่ซังแล้วผมและนาเซน่าก็ไปที่ร้านต่างๆเพื่อขายวัตถุดิบ
「ตอนนี้ก็มืดสนิทแล้วนะ」
「อืมมมม พอดีคุยมากไปหน่อยคะ…」
นั่นคือเหตุผลที่เมื่อเรากลับโรงแรมดวงอาทิตย์ก็ลับฟ้าไปแล้วบริเวณนี้ก็เริ่มมืด
ร้านค้าต่างๆข้ามขั้นตอนอันลำบากทั้งหมดให้พวกเราหมดเลย
ยังไงก็ตามมันเป็นเรื่องธรรมดาที่ใช้เวลานานแถมพวกเรายังต้องไปมากกว่า 10 ร้านค้า ไม่รวมถึงการพูดคุยเล็กๆน้อยๆในแต่ละร้านนะ
「อืม วันนี้ทุกคนดูดีใจกันใหญ่เลยนะ…」
「อื้อ! พี่ชายเองก็เนื้อหอมไม่เบาเลยน้า.」
「อะฮ่ะฮ่ะ ขอบคุณ」
ถึงกระนั้นผมก็ไม่ได้ถูกรังเกียจแบบพวกนักผจญภัยทั่วไปเลยแม้แต่น้อย
แถมยังต้องขอบคุณพวกเขาอีกต่างหาก ที่ให้โบนัสเราเพิ่มด้วย ได้คุยกับแมรี่ซังและยังได้เล่นกับชีล่าจังอีก
หากนักผจญภัยในเมืองนี้เห็นการกระทำของผม พวกเขาก็คงจะหัวเราะเยาะเย้ยและว่าผมไม่ใช่นักผจญภัยแน่ๆ
ยังไงก็ตามวันนี้เป็นวันที่สดใสและสนุกสำหรับผมเอามากๆ ผมไม่สนใจหรอกนะว่าจะถูกล้อแบบไหนก็ตาม
เหตุผลที่ผมได้รับการยอมรับจากเมืองนี้อาจจะเป็นเพราะเธอเลยก็ได้
ท้ายที่สุดผมยังขายเนื้อสัตว์ได้ที่ร้านขายเนื้อได้ ถึงแม้ก่อนหน้านี้จะไม่ได้รับการยอมรับก็เถอะ
ถ้าไม่มีเธอป่านนี้ผมก็คงอยู่ที่กิลด์นักผจญภัยและถูกเชื่อว่าไร้ประโยชน์อยู่แหงๆ
แค่คิดก็นึกภาพออกได้ง่ายๆเลยละ
และนั่นคือการเปลี่ยนแปลงทั้งหมดตั้งแต่ได้พบกับนาเซน่า
「ยังไงก็ตาม พี่ชายวันนี้ฉันเห็นพี่ชายยิงไฟบอลไปด้วยอะใส่พวกมอนสเตอร์ ใช้อุปกรณ์เวทย์งั้นเหรอคะ?」
「เปล่านะ นั่นเวทย์ต่างหาก.」
「หืมมมมม~ เข้าใจแล้ว…… เดี๋ยวน้าาาา อะไรนะ? เวทยมนตร์งั้นเหรอ?」
「อืม มันมีประโยชน์มากๆเลยล่ะ」
TN:สายผสมแน่นอน ถถถ unlock ไปหลายจ็อบแล้วสินะ
เมื่อพูดคุยกับนาเซน่า ผมก็รู้ดีเลยว่าความคิดของผมเปลี่ยนไปมากแค่ไหน
การรับรู้ถึงพลังเวทย์และการใช้มันอย่างไม่มีสกิล นั่นเป็นเทคนิคที่ผมเรียนมาจากอาจารย์ของผมที่ถูกเรียกว่านักผจญภัยชั้นยอด
หลังจากผ่านไปเดือนหนึ่งหลังจากสอนเทคนิคเหล่านั้น ผมสามารถทำให้มันเป็นของตัวเองได้ในสองสามปี
นั่นเป็นพัฒนาการที่เรียกได้ว่าก้าวหน้าอย่างมาก
「ยังไงก็ตามผมก็ใช้ได้แค่เวทย์พื้นฐานเท่านั้นเอง ซึ่งมันมีประโยชน์ในการขัดขวางศัตรู」
แต่ในไม่ช้า ผมก็รู้ว่าตัวเองเป็นพวกที่ทำได้สารพัดอย่าง (ทำได้ทุกอย่างแต่ไม่สุดสักทาง)
ผมฝึกเวทย์จนหมดสภาพแทบทุกวันแม้ว่าจะขัดสนและอดอาหารบางมื้อบ้างก็ตามเป็นแบบนี้ไปเรื่อย
เพี่อที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเองที่ถูกเรียกว่าบกพร่องและไร้ความสามารถ
และสิ่งที่ผมได้จากสิ่งนั้นก็คือเวทย์ระดับต้นที่ไม่แข็งแกร่งพอจะใช้เป็นเวทย์โจมตีได้
ดังนั้นแล้ว สำหรับผมเวทย์ก็ไม่ต่างอะไรเลยได้แต่มีบาดแผลในใจมากขึ้นเท่านั้น
แต่เมื่อผมเล่าเรื่องเวทย์ให้นาเซน่าฟัง บาดแผลในใจของผมก็เริ่มหายไป
「แม้ว่าว่าจะเป็นเวทย์ระดับต้นก็เถอะ แต่มันก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอคะ พี่ชายสามารถเรียนสิ่งนั้นได้โดยไม่มีสกิลเสริมพลังเวทย์เลยนะ!?」
ท้ายที่สุดแม้จะมีความสามารถที่จริงๆแล้วไม่มีประโยชน์เอาเท่าไร แต่นาเซน่าก็ยังยอมรับในตัวผม
เมื่อเห็นนาเซน่าทำท่าทางเวอร์ๆ ผมก็เกือบจะหัวเราะออกมา
นาเซน่านั้นไม่ทราบเลยว่า
จริงๆแล้วสิ่งที่ยอดเยี่ยมไม่ใช่คนอย่างผมที่สามารถใช้สกิลพวกนี้ได้หรอก
มันเป็นเพราะนาเซน่าที่ยอมรับในความพยายามของผมแม้ว่าผมจะถูกคนอื่นล้อมามากมายเมื่อพูดถึงเรื่องนี้ก็ตาม
「เรื่องนั้นเอาไว้ถามอาจารย์ของผมก็ได้นะ.」
「สงสัยจังเลยคะว่าอาจารย์ของพี่ชายนั้นเป็นใคร… ทำไมเขาถึงสามารถสอนเวทย์ให้แก่ฮีลเลอร์ได้…」
「เดี๋ยวเธอก็ได้รู้ไม่เร็วก็ช้า ละนะบางที?」
「เอออออ๋~ อย่าให้คำตอบครึ่งๆกลางๆสิคะ…」
ขณะที่คุยกับนาเซน่า ผมก็ขอบคุณเธออีกครั้งในใจของผมซึ่งไม่รู้ว่าทำไปตั้งกี่ครั้งต่อกี่ครั้งแล้ว
ผมไม่รู้หรอกนะว่าเธอหวังจะทำอะไรในอนาคต
ตอนนี้ตัวผมเองก็ได้รู้จักตัวเองมากขึ้นแล้ว ว่าตัวเองก็มีความสามารถพอสมควร
ยังไงก็ตาม มั่นใจเลยว่าไม่วันใดก็วันหนึ่ง นาเซน่าอาจจะไปเข้าปาร์ตี้อื่นที่ดีกว่านี้
ถึงยังงั้น ถ้าเธออยู่ในสถานการณ์อันตราย ผมก็จะไปช่วยเธออย่างแน่นอน
ในขณะที่กำลังคิดเรื่องแบบนั้นอยู่นั่นเองใบหน้าผมก็เผยรอยยิ้มเล็กน้อย หลังจากนั้นก็ตัดสินใจ
「ไม่ใช่อย่างงั้นหรอก ผมไม่มีหลักฐานอะไรเลยน้า แต่ผมมั่นใจว่านาเซน่าจะได้พบกับอาจารย์ของผมในสักวันหนึ่งแน่นอน บางทีนะอาจจะเจอในเร็ววันนี้ก็ได้นะ」
「อย่างที่คิดเลยอ่าาาา พี่ชายชอบพูดอะไรแบบนี้เสมอเลยนะ! จี่」
เพราะคำตอบของผมนาเซน่าเลยพองแก้มทำท่าไม่พอใจ
ในขณะที่คิดว่านั่นเป็นความผิดของผมเอง ผมก็หัวเราะออกมา
เมื่อเห็นผมขำ นาเซน่าก็หันหน้าหนีด้วยความไม่พอใจ
「…… เอาจริงๆเลยน้าเธอทำเอานึกถึงผู้หญิงคนนั้นเลย.」
เมื่อผมเห็นใบหน้าของนาเซน่าที่เต็มไปด้วยอารมณ์บูดบึ้ง ผมก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว ได้แต่พูดพึมพำแบบนั้น
ทุกครั้งที่เห็นนาเซน่าแล้ว ร่างของหญิงสาวคนหนึ่งก็เหมือนจะซ้อนทับกันเลยล่ะ
เธอเป็นผู้หญิงที่แสดงอารมณ์เก่ง ใจดี และยังเข้มแข็ง
——— และผู้หญิงคนนั้นก็เป็นคนที่ทำให้ผมอยากแข็งแกร่งขึ้นแม้ว่าจะลงเอยด้วยความบิดเบี้ยวที่เป็นพวกที่ต้องแยกวิธีการต่อสู้ระหว่างการโจมตีและการป้องกันออกจากกันก็ตาม
TN:พระเอกมันมีสองสวิทซ์ ถ้ามันเข้าโหมดโจมตีมันก็โจมตีอย่างเดียว ป้องกันก็ป้องกันอย่างเดียว