[นิยายแปล]กาวฮีล - ตอนที่ 19
Ch.19 – นักผจญภัยระดับโลก
Provider : รินคะน้า
ฮีลเลอร์ถูกถีบ Chapter 19 นักผจญภัยระดับโลก
—นาเซน่า—
ทันทีที่ได้ยินเธอบอกว่าพี่ชายนั้นมีความแข็งแกร่งเทียบเท่ากับนักผจญภัยระดับโลก ฉันก็เห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสุขของราลม่าซัง
เป็นใบหน้าของอาจารย์ที่มีความสุขเห็นศิษย์ของตัวเองแข็งแกร่งขึ้นมาก การแสดงออกเช่นนั้นทำให้ฉันเข้าใจได้ว่า ราลม่าซังนั้น เชื่อในตัว พี่ชาย ว่ามีพลังเทียบเท่ากับนักผจญภัยระดับโลกจริงๆ
เพราะว่าเธอเชื่อแบบนั้นจึงแสดงสีหน้าที่เต็มไปด้วยความสุขอันแท้จริง
「บ้าน่าาาาา………」
…… แต่แม้จะเข้าใจในเรื่องนั้นแล้วแต่ฉันก็ยังคงไม่สามารถทำความเข้าใจกับสิ่งที่ราลม่าซังพูดขึ้นมาได้
อย่างแรกเลย เธอบอกว่าพี่ชายนั้นไร้พรสวรรค์ แต่ในทางกลับกันเธอดันบอกว่าพี่ชายมีความสามารถเทียบเท่ากับนักผจญภัยระดับโลก
สำหรับฉันแล้วคำว่า “ไร้พรสวรรค์” เท่ากับอ่อนแอและความสามารถนั่นมันก็หมายถึงการมีพรสวรรค์ไม่ใช่เหรอ
นั่นคือสิ่งที่ฉันเชื่อมาตลอดดังนั้นจึงไม่เข้าใจว่าทำไมไม่มีพรสวรรค์แต่มีความสามารถนั้นสามารถจะเป็นไปได้
… และในตอนแรกนั้น ฉันก็แทบไม่อยากจะเชื่อเลยว่าพี่ชายนั้นมีความสามารถระดับเดียวกับนักผจญภัยระดับโลก
มันไม่ได้หมายความว่าพี่ชายนั้นอ่อนแอนะ
ฉันเชื่อว่าพี่ชายนั้นแข็งแกร่งพอๆกับนักผจญภัยชั้นหนึ่งตามปกติต่างหากล่ะ
แต่ว่าถ้านักผจญภัยระดับโลกมันพิเศษเกินความคาดหมายไปแล้วนะ
มันเป็นเรื่องเข้าใจผิดกันง่ายๆว่านักผจญภัยระดับโลกนั้นเป็นเพียงแค่นักผจญภัยที่มีความแข็งแกร่งกว่านักผจญภัยชั้นหนึ่งไม่เท่าไรนัก
ยังไงก็ตาม ความจริงมันต่างราวฟ้ากับเหว
ท้ายที่สุดแล้วความห่างชั้นของนักผจญภัยระดับโลกกับนักผจญภัยชั้นหนึ่งนั้นมีช่องว่างมากกว่านักผจญภัยระดับล่างกับนักผจญภัยชั้นหนึ่งหลายเท่ามาก
นั่นคือสิ่งที่นักผจญภัยระดับโลกเป็นอยู่ เรียกได้ว่าตัวตนที่เหนือมนุษย์
การดำรงอยู่ที่เกินความคาดหมายของคนทั่วๆไปและนั่นทำให้พวกเขาได้รับชื่อใหม่จากกิลด์ที่เป็นเอกลักษณ์ของแต่ละคนออกไป
「แต่ว่าถึงจะเป็นงั้นก็เถอะ พี่ชายเองง…」
… และฉันก็ไม่คิดว่าตัวเองจะสามารถเมินเฉยคำพูดของราลม่าซังได้หรอก
「เธอคิดอย่างงั้นจริงๆเหรอ?」
「……หือออ?」
อย่างไรก็ตามปฏิกิริยาของราลม่าซังที่มีต่อฉันก็มีเพียงแค่คำถามเท่านั้นเอง
ฉันได้แต่ประหลาดใจที่อยู่ๆก็ถูกยิงคำถามใส่ ฉันก็ลังเลที่จะตอบออกไป
「เธอคิดจริงๆเหรอว่าการป้องกันการโจมตีของไฮดร้าได้นั้นเป็นเรื่องง่ายๆน่ะ?」
ราลม่าซังยังพูดต่อไปโดยไม่สนใจฉันเลยสักนิด
「ไม่มีทางที่มันจะถูกป้องกันได้ง่ายๆอยู่แล้วใช่ไหมล่ะ การทำหน้าที่ในการป้องกันนั่นก็หมายถึงการรับการโจมตีฝ่ายเดียวและทำหน้าที่แท้งค์อยู่คนเดียวด้วย นี่นาเซน่าไม่ใช่ว่าเธอก็เคยเห็นแล้วไม่ใช่เหรอไง? ในเวลานั้นนะช่วยบอกฉันมาทีสิว่าเธอทำอะไรอยู่?」
「อาาา!」
ท้ายที่สุดฉันก็เข้าใจสิ่งที่ราลม่าซังกำลังจะพูด
ฉันได้รับการฝึกฝนจากเพื่อนของราลม่าซัง ซึ่งเป็นนักผจญภัยระดับโลกอีกคนหนึ่งและเป็นแท้งค์เพียงหนึ่งเดียว นั่นหมายความว่าจะเป็นต่อกับศัตรูเป็นอย่างมาก
กล่าวอีกนัยหนึ่งหมายความว่าโดนกดดันอยู่ตลอดเวลา
「… แต่ พี่ชายมักจะล่อศัตรูให้อยู่กับตัวเองและคอยตรวจสอบสภาพของมันตลอดเวลา.」
「ใช่แล้วล่ะ นอกจากนี้การล่อศัตรูเอาไว้ในตำแหน่งและคอยเช็คสภาพศัตรูไปด้วยนั่นเป็นเพียงสิ่งเดียวที่สามารถทำได้เมื่ออยู่ในสภาพแบบนั้น……. ตอนนี้ เธอเข้าใจแล้วใช่ไหมว่ามันผิดปกติรึเปล่าละ ที่จะสามารถล่อศัตรูอย่างไฮดร้าไว้ได้ด้วยตัวเพียงคนเดียวเท่านั้นน่ะ?」
「———โอ้วว!」
… ในที่สุด ฉันก็เข้าใจได้ถึงความผิดปกติของพี่ชาย ราลม่าซังที่ตระหนักถึงความจริงที่ว่าจากการแสดงออกของฉันก็เริ่มถอนหายใจออกมาอย่างแรงแล้วดื่มชาที่ดีที่สุดที่ถูกเตรียมไว้บนโต๊ะเพื่อทำให้หายคอแห้งแล้วเริ่มพูดต่อ
「อืม ไม่มีทางที่ฉันจะสูญเสียศิษย์ที่โง่เขลาแบบนั้นไปได้หรอก ทั้งหมดที่ฉันต้องทำคือทำให้แน่ใจว่าฉันจะไม่ยอมปล่อยให้หมอนั่นได้โจมตีฉันก็เท่านั้นเอง
——— อย่างไรก็ตามเป็นเรื่องยากมากเลยล่ะที่ฉันจะเอาชนะหมอนั่นได้
การโจมตีระยะไกลซึ่งเป็นการโจมตีที่ดีที่สุดของฉัน ฉันยังไม่มั่นใจเลยว่าฉันจะสามารถจะเอาชนะหมอนั่นได้ที่สามารถป้องกันการโจมตีจากระยะกลางหรือระยะใกล้ของไฮดร้าได้ง่ายดายแบบนั้น….หมอนั่นนะมีเพียงความแข็งแกร่งทางร่างกายเท่านั้นและที่มันดูไร้เหตุผลสุดๆไปเลยละ」
「ยังงั้น…เหรอคะ?」
ต้องขอบคุณราลม่าซังทีอธิบายให้ ตอนนี้ฉันเชื่อแล้วว่าพี่ชายนั้นมีความสามารถเทียบเท่ากับนักผจญภัยระดับโลกจริงๆ
ฉันเพิ่งสังเกตเห็นว่าความสามารถในการป้องกันของพี่ชายนั้นผิดปกติแค่ไหน โดยปกติแล้วมนุษย์นั้นมีการกระทำอันจำกัดเมื่้อโดนโจมตี จะปล่อยให้โดนหรือหลีกเลี่ยงก็เท่านั้น
แต่พี่ชายนั้นสามารถปัดป้องหรือแม้กระทั่งหลบหลีกก็ยังได้
ในอีกความหมายหนึ่งไม่ว่าฝ่ายตรงข้ามจะโจมตีแบบไหนมามันก็เปล่าประโยชน์ทั้งนั้น
ถึงกระนั้น พี่ชายก็ไม่ได้รับโจมตีไฮดร้าที่ดุดันและรุนแรงในขณะที่ยังตรวจสอบสภาพของมัน
นั่นเป็นหลักฐานที่สามารถบอกได้เลยว่าความสามารถของพี่ชายนั้นสามารถพูดได้ว่าอยู่ในระดับเดียวกับนักผจญภัยระดับโลก
「แต่ทำไมคุณถึงได้พูดว่าพี่ชายนั้นไร้พรสวรรค์ละคะ!?」
เพราะว่าฉันเข้าใจมันมากขึ้น ก็ยิ่งสงสัยเข้าไปอีกว่าทำไมพี่ชายนั้นไร้พรสวรรค์
「มันก็จริงอยู่ที่ว่าพี่ชายนั้นไร้พรสวรรค์ในฐานะฮีลเลอร์! แต่ว่าเขาก็ยังสามารถต่อสู้และใช้เวทย์ได้……」
ฉันพูดซ้ำอีกครั้งหนึ่งเหตุผลที่คิดว่าพี่ชายนั้นยอดเยี่ยมแค่ไหนต่อราลม่าซัง
「นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันสามารถพูดได้ว่าเขาไม่มีพรสวรรค์」
「… แล้วยังงั้น … เอออออ๋?」
…… ยังไงก็ตาม ราลม่าซังตัดประโยคของฉันด้วยคำพูดเหล่านั้น
「เวทย์ของเขานั่นเป็นของจริง เหตุผลที่ฉันสามารถบอกได้ว่าเขาไม่มีพรสวรรค์ แน่นอนว่าความสามารถของหมอนั่นนั้นสูงมาก แต่ฉันก็สามารถยืนยันได้เลยว่า…
ลูกศิษย์ที่โง่เขลาของฉันนั้นไม่มีพรสวรรค์ในฐานะนักผจญภัย」
◆ ◆ ◇
ในขณะที่รอฉันที่ตกใจกับการยืนยันของเธอ ราลม่าซังหยิบขนมหวานบนโต๊ะเข้าไปในปากของเธอจากนั้นเธอก็เริ่มพูดอีกครั้ง
「เมื่อฉันได้ยินว่าลูกศิษย์ที่โง่เขลาของฉันนั้นไร้พรสววรค์ในฐานะฮีลเลอร์ ฉันจึงตัดสินใจสอนความสามารถใหม่ ไม่สิ เทคนิคใหม่」
「อะ-เอ่อ เรื่องนั้นก็พอได้ยินมาบ้างแล้วคะ…」
ฉันพยายามดึงสติกลับคืนมาเพื่อตอบคำถามเหล่านั้น
เมื่อฉันรู้ว่าพี่ชายสามารถใช้เวทย์ได้แม้จะเป็นฮีลเลอร์ ฉันก็ถามเขาว่าได้มายังไง
ในเวลานั้นพี่ชายก็สอนฉันถึงพลังที่ไม่ต้องพึ่งพาสกิล
「มันเป็นพลังเวทย์และ คิ ใช่ไหมคะ?」
TN: 気 คิ =วิญญาณ,พลังใจ ไม่แน่ใจแหะ
「เธอได้ยินเรื่องนั้นมาจากราอุสงั้นเหรอ!?」
ราลม่าซัง ตกใจกับคำพูดของฉัน
「ไม่สิ คราวนี้จะปล่อยไปละกัน」
แต่ ราลม่าซังก็เริ่มกลับไปที่หัวข้อเดิมทันที
「พลังเวทย์และคิเป็นแหล่งของสกิลและเหตุผลที่บุคคลสามารถใช้ปรากฏการเหนือธรรมชาติได้มีการกล่าว่าพลังเวทย์นั่นส่งผลต่อสภาพแวดล้อมเหล่านั้น ในขณะที่ คิ เป็นการกระทำภายในร่างกาย ยังไงก็ตามมีข้อยกเว้นบางอย่างเช่นใช้พลังเวทย์เสริมความแข็งแกร่งในร่างกายหรือสามารถใช้คิเพื่อให้แสดงผลได้เหมือนกัน อนึ่งที่ฉันสามารถต่อสู้ระยะประชิดได้ก็เพราะใช้พลังเวทย์เสริมพลังให้แก่ร่างกายตนเอง.」
อืมมมม ฉันเองก็ได้ยินคำอธิบายทำนองนี้แบบเดียวกับพี่ชายเลยนั่นคือเหตุผลที่ฉันฟังและไม่พูดอะไรเลยทั้งนั้น
「แน่นอน ว่าการใช้พลังเวทย์และคิโดยตรงนั้นด้อยกว่าการใช้สกิล ท้ายที่สุดก็เป็นสกิลที่สามารถเพิ่มพลัง โดยการใช้พลังเวทย์หรือคิ นั้นได้ผลมากกว่าสองเท่า อย่างไรก็ตามในกรณีของราอุสด้วยเวทย์รักษาอันรุนแรงของเขาฉันตัดสินใจให้ใช้พลังเวทย์และคิโดยตรงจะมีประโยชน์มากกว่าละนะ.」
หลังจากแสดงออกถึงความคิดเห็นสักครู่เธอก็เริ่มพูดต่อ
「… ยังไงก็ตามแม้หลังจากที่เขาจะเรียนรู้เกี่ยวกับพลังเวทย์และคิ เขาก็ยังไม่ได้รับความสามารถที่สามารถช่วยเหลือเขาในการต่อสู้ได้เลยแม้แต่น้อย เขาไม่สามารถจะไปถึงระดับนั้นได้.」
「อ่าาาา-!」
ตามคำพูดของเธอที่พูดถัดมานั้นทำให้ฉันรู้แล้วว่าทำไมราลม่าซังถึงพูดว่าพี่ชายถึงไม่มีความสามารถ
เพื่อที่จะใช้ชีวิตอยู่ในฐานะนักผจญภัยพี่ชายก็ต้องทอดทิ้งเวทย์รักษาที่เขาไม่สามารถใช้มันได้อย่างเต็มที่แล้วไปเรียนเทคนิคใหม่ๆแทน
… อย่างไรก็ตามถึงแม้จะคว้าหลายๆอย่างมากมายแล้วเพื่อให้ได้เทคนิคต่างๆที่เขาสามารถใช้เพื่อเสริมพลังเวทย์ในเวทย์รักษาทั้งหมด แต่ว่าความจริงแล้วนั่นคือเขาไม่มีความสามารถที่จะคว้าสิ่งเหล่านั้นมาได้เลย