[นิยายแปล]กาวฮีล - ตอนที่ 50

Chapter 4 :การพบกันที่ไม่คาดคิด

—มุมมองราอุส—

「…ชั้นเข้าใจดีว่ามันค่อนข้างกระทันหันไปหน่อย… ได้โปรดละช่วยชั้นด้วยเถอะ」

ขณะที่เรายังคงมึนงงกับคำพูดที่ซีคซังพูดออกมานั้น เขาก็ถามเราอีกครั้งด้วยสีหน้าจริงจังเพราะราวกับกลัวว่าเราจะปฏิเสธเขา

ความกังวลของเขาเป็นอะไรที่สูญเปล่าเอามากๆ

「ไม่เป็นไรครับ! นั่นก็เป็นเรื่องที่พวกผมอยากจะทำอยู่พอดีเลย」

วินาทีที่พูดไปเช่นนั้นผมก็หัวเราะออกมา

ไม่เคยคิดว่าซีคซังจะมาชวนไปทำเควสปราบฟีนิกซ์ด้วยกัน เพราะงั้นพวกเราจึงเงียบไปชั่วครู่

ทางนี้ต่างหากที่ต้องเป็นฝ่ายตกใจที่โดนชวนด้วยตัวเองแบบนี้

ในทางตรงกันข้ามนี่ก็เป็นข้อเสนอที่เข้าทีกับทางเราพอดีเลยด้วย

เอาตรงๆผมกับนาร์เซน่าสู้กับฟีนิกซ์ลำบากมาก

……ฟีนิกซ์นั้นเป็นภัยตัวฉกาจต่อนักรบแนวหน้าอย่างแท้จริง ไม่เพียงแต่ใช้การโจมตีระยะไกลเป็นหลักเท่านั้นแต่ยังมีร่างกายที่ปกป้องด้วยเปลวเพลิง

สำหรับพวกเราที่สู้ระยะประชิดแล้วด้วยการใช้มีดสั้นและหมัดนั้นเป็นอะไรที่ยากมาก

「พี่ชายและฉันน่ะเคยวางแผนที่จะท้าทายเจ้านั่นด้วยการจะทำให้มันจมน้ำ ถ้ามีคนอย่างซีคซังมาช่วยจะดีมากเลยค่ะ!」

นั่นคือเหตุผลที่ว่านาร์เซน่าบอกว่าถ้ามีคนที่มีความสามารถอย่างซีคซังชัยชนะก็อยู่แค่เอื้อม

ซีคซังก็เป็นนักรบแนวหน้าแต่ว่าใช้ดาบใหญ่ก็สามารถโจมตีระยะไกลได้นิดหน่อย

ถ้าซีคซังกลายเป็นหน่วยจู่โจม โอกาสที่จะชนะนกฟีนิกซ์นั่นก็จะเพิ่มขึ้นอย่างมาก

ผมหวังเช่นนั้นและยิ้มออกมา

「เข้าใจล่ะ พวกเธอเข้าใจดีถึงความอันตรายของมันดีสินะ…… ไม่สิ ต้องบอกว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับพวกเธอสินะที่เอาชนะไฮดร้าได้น่ะ เรื่องแบบนี้ควรรู้อยู่แล้ว 」

ซีคซังที่เห็นผมยิ้มเช่นนั้นก็ยิ้มตอบกลับเช่นกัน

ผมจึงตระหนักได้ว่าจากคำพูดของเขาบอกว่าเขาอาจมีความกังวลเช่นเดียวกับเรา

「บางทีซีคซังเองก็ตระหนักถึงสินะครับ……?」

ผมถามซีคซังด้วยท่าทางเขินอายซึ่งเขาก็ตอบด้วยการพยักหน้า

นั่นเป็นหลักฐานอันดีที่สุดว่าซีคซังเองก็กังวลเช่นเดียวกับเรา

มีความเป็นไปได้ที่นกฟีนิกซ์มันจะกลายพันธุ์

มอนสเตอร์ที่มีความยากระดับสูงต้องใช้เวลาพอสมควรในการกลายพันธุ์ มักจะใช้เวลาหลายเดือนแม้ว่ามันจะได้รับบาดเจ็บ ช่วงนั้นจะเป็นช่วงที่มันดูดซับพลังเวทย์ได้มากขึ้นเช่นกัน(ยิ่งเป็นแผล ยิ่งเร่ง)

เมื่อพิจารณาว่านี่เป็นเพียงไม่กี่วันหลังจากมีคำร้องจึงมีเวลาพอสมควรก่อนมันจะกลายพันธุ์

……แต่เมื่อทราบถึงข้อยกเว้นนั่นที่ไฮดร้าสามารถกลายพันธุ์ได้ในเวลาต่ำกว่าเดือน ผมก็อดกังวลไม่ได้เลย

บางทีไฮดร้าอาจจะเป็นข้อยกเว้น แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าพวกเราจะปล่อยฟีนิกซ์นั่นไว้ได้

ถ้ามันเกิดขึ้นอีกครั้งนกฟีนิกซ์กลายพันธุ์ที่โผล่ขึ้นมาเหนือพื้นดินนั้น ก็ไม่รู้ว่ามันจะสร้างความเสียหายได้มากแค่ไหน

ผมและนาร์เซน่าตระหนักได้ถึงความอันตรายเป็นอย่างดีเพราะเคยผ่านศึกกับไฮดร้ามาก่อน

……พวกเราเอาชนะไฮดร้าได้เพราะปาฏิหาริย์เกิดขึ้น มันคงไม่เกิดขึ้นซ้ำซ้อน

ผมรู้แม้ว่าเราจะเสียเปรียบให้กับฟีนิกซ์แต่ว่าก็ต้องปราบมันลงให้ได้

ไม่ว่ามันจะเป็นภัยคุกคามมากถึงเพียงใดหากเราไม่เอาชนะมันก่อนที่จะกลายพันธุ์ ถึงเวลานั้นก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว

เพราะว่ามีความมุ่งมั่นเช่นนั้นจึงมีใจสู้มากกว่าที่คิดยิ่งร่วมมือกับซีคซังแล้ว

ดูเหมือนว่าเขาจะเข้าใจบรรยากาศของทางนี้ดีเลยยิ้มออกมา

「มีอะไรบางอย่าง…… ที่ชั้นควรจะพูด」

อย่างไรก็ตามในช่วงเวลาต่อมาซีคซังก็พูดด้วยสีหน้าหมองหม่น

เขากำลังพูดด้วยท่าทางลำบากใจ

「อันที่จริงนักเวทย์ในปาร์ตี้ของชั้นไม่ได้อยู่ในสภาพเตรียมพร้อมดังนั้นคนที่จะไปคือชั้นและ……」

「ซีคซัง! ในที่สุดก็เจอสักทีนะคะ!」

……แต่คำพูดของเขาก็ถูกขัดจังหวะด้วยเสียงของหญิงสาวคนหนึ่ง

เสียงนั้นทำให้ผมตะลึงไปชั่วขณะ

เพราะว่าเสียงนั่นคุ้นหูเป็นอย่างมากจึงหันไปหาต้นทาง

「……เอ๋?」

…เมื่อเห็นเธอคนนั้น นั่นคืออดีตจอมเวทย์ของปาร์ตี้ดาบแห่งอัสนีอาร์เมียยืนอยู่ตรงนั้นด้วยความประหลาดใจ

◇ ◆ ◇

「ไม่ใช่ว่าฉันพูดไปแล้วรึไงค่ะ ว่าฉันสบายดี?! ฉันเองก็จะไปทำเควสปราบนกฟีนิกซ์ด้วยนะคะ!」

เธอขึ้นเสียงต่อต้านซีคซังโดยที่ไม่รู้สึกถึงพวกเรา

「หากคุณไม่มีนักเวทย์ คุณรู้ไหมค่ะว่าความยากในการปราบนกฟีนิกซ์นี่มันจะมากขึ้นแค่ไหน?!」

ดูเหมือนว่าอาร์เมียจะดูอารมณ์บูดพอตัวเธอเดินเข้าไปหาซีคซังพร้อมกับกล่าวว่าเขาโดยไม่ได้รู้สึกตัวถึงคนรอบๆข้างเลย

ยังไงก็ตามไม่ใช่ว่าผมรู้สึกไม่ดีกับเธอ

…แต่ผมเชื่อว่าความรู้สึกไม่สบายใจที่ก่อตัวขึ้นในใจมันเป็นเรื่องเล็กน้อย

อาร์เมียยังคงพูดต่อไปด้วยอารมณ์เดือดพล่าน

เธอดูเปลี่ยนไปมากจากที่ผมจำได้

อาร์เมีย เธอตอนที่อยู่ดาบแห่งอัสนีจะรักษาภาพลักษณ์อยู่เสมอ

เธอมีเสื้อผ้าหลากหลายและเธอก็ชอบแต่งหน้าด้วย

การที่ทำเช่นนั้นทำให้เธอดูเด็กลงไปอีกนั่นทำให้ผมรู้สึกไม่สบายใจหน่อยๆ

แต่ว่าตอนนี้ความไม่สบายใจที่ก่อขึ้นในตอนนี้มันแตกต่างกันอาร์เมียในตอนนี้นั้นต่างกับตอนที่อยู่ที่ดาบแห่งอัสนีอย่างเห็นได้ชัด

สภาพของเธอในตอนนี้ ผมยุ่งๆสวมเสื้อผ้าถูกๆซึ่งเป็นอะไรที่ต่างจากตอนอยู่ดาบแห่งอัสนีมาก

……นอกจากนี้ในดวงตาของเธอนั้น เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด

แม้ว่าจะระเบิดอารมณ์ออกมาแต่ภายในใบหน้าก็ยังดูไร้ความรู้สึก

มันราวกับว่าไร้ความรู้สึกราวกับว่าตัวเธอไม่ได้อยู่ ณ ที่แห่งนี้เลย

ความแตกต่างระหว่างพฤติกรรมและอารมณ์นั้นก็แตกต่างออกไปอย่างเห็นได้ชัด

「อั่ก!」

ผมทำเป็นไม่เห็นเธอไม่ได้

ถึงตามตรงจะไม่มีความรู้สึกดีๆระหว่างเธอก็เถอะ

อาร์เมียเมื่อเทียบกับมาร์คูลัสและซาร์เวเรียแล้วปฎิบัติต่อผมค่อนข้างดี

แต่กระนั้นผมก็รู้สึกไม่พอใจที่เธอเชื่อใจมาร์คูลัสและซาร์เวเรียมากเกินไป

ผมเองก็ไม่ได้เกลียด

อย่างไรก็ตามมันก็เป็นอะไรที่ยากต่อการรับมือ

…ถึงแม้จะรู้สึกเช่นนั้นแต่ผมก็ยังสงสารเธออยู่ดี

ยิ่งเมื่อรู้เหตุผลที่เธอต้องมากลายเป็นแบบนี้

จุดจบของนักผจญภัยชั้นนำในอดีตตอนนี้ดาบแห่งอัสนีนั้นเป็นที่รู้จักไปทั่ว

หลังจากล้มเหลวในการขายหนึ่งในสมาชิกปาร์ตี้ของพวกเขาทุกคนในดาบแห่งอัสนี

ด้วยข้อมูลมากมายขนาดนั้นผมจึงสามารถเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นได้

เป็นไปได้มากว่า มาร์คูลัส และ ซาร์เวเรีย พยายามขาย อาร์เมีย

เมื่อเข้าใจแล้วผมก็โกรธขึ้นมาทันที

…ผมไม่ได้สนใจดาบแห่งอัสนีแต่อาร์เมียนั้นน่าสงสารเกินไป

「ไม่ว่าซีคซังจะแกร่งแค่ไหนแต่…… หือ?」

เมื่อนาร์เซน่าสังเกตเห็นถึงสิ่งที่ผมคิดเช่นนั้นอาร์เมียก็พยายามจะพูดกับซีคซัง ดูเหมือนว่าเขาจะเจอปัญหาเข้าแล้ว

ณ เวลานั้นอาร์เมียตัวแข็งขณะที่เธอจ้องมองมาที่ผม

「………เอ๋?」

เมื่อเห็นปฏิกิริยาที่ไม่คาดคิดของอาร์เมียผมก็พูดอะไรโง่ๆออกไป

「——!」

…เมื่อได้ยินเสียงของผม อาร์เมียก็กลับมาสู่ความรู้สึกร้องไห้อีกครั้ง

ในสายตาของเธอมีความกระวนกระวายเต็มไปหมด

「… ต้องขอโทษด้วยนะที่มากวน.」

ในเวลานั้นเองเธอก็วิ่งออกไป

ผมจ้องมองด้วยความประหลาดใจพร้อมกับมองตามหลังเธอไปไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอกันแน่

「อะไรละเนี่ย……」

ไม่มีใครให้คำตอบกับคำพูดของผม

ดีเลย์ 1 ตอนจากนายท่าน