[นิยายแปล]กาวฮีล - ตอนที่ 63

Chapter 17 :การพบกันที่ไม่คาดคิด

—มุมมองราอุส—

วันรุ่งขึ้นหลังจากที่จัดการเทพสงครามดาบใหญ่ ในขณะที่ลากสังขารอันแสนล้าเดินผ่านเมืองเพื่อไปยังร้านค้าบางแห่ง

「เฮ้ออออ~…」

ระยะทางไปสู่ร้านนั้นไม่ค่อยไกล

แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างวันนี้ผมรู้สึกเหนื่อยมาก แม้จะเดินนิดหน่อยก็ตามที

นั่นไม่ใช่ความเหนื่อยล้าทางกายหรอกนะ

ผ่านไปเพียงสองวัน แต่ร่างกายของผมหลังจากจัดการเจ้านกฟีนิกซ์ก็ฟื้นฟูเต็มที่แล้ว

แต่ตอนนี้ความเหนื่อยล้าทางใจมันหนักหน่วง

เหตุผลก็เพราะเรื่องของนาร์เซน่าเมื่อคืนที่ผ่านมา

เมื่อผมปฏิเสธเรื่องการซื้อบ้านสำหรับปาร์ตี้ นาร์เซน่าก็ดูหดหู่เป็นอย่างมาก

ผมรู้สึกผิดและกังวลเกี่ยวกับเรื่องนั้นเป็นอย่างมาก แต่เมื่อนาร์เซน่ากลับมาที่โรงแรมหลังพระอาทิตย์ตกดิน เธอก็กลับมาร่าเริงแล้ว

ผมโล่งใจอย่างมาก

หลังจากนั้นเองก็กลับเข้าไปพักในห้องทันทีที่เห็นเธอร่าเริงขึ้น

…หลังจากนั้นเองไม่นานนักนาร์เซน่าก็ใส่ชุดเลานจ์ที่มันโปร่งแสงมากกว่าปกติ และบุกเข้ามายังห้องของผมทำลายความสงบสุข

ไม่ ถ้าเป็นเพียงแค่นั้นมันก็อาจจะดี

เว้นเสียว่าที่นาร์เซน่าเธอเข้ามาในห้องของผมแล้วก็ทำท่าทางเมาๆ

ผมไม่รู้ว่าทำไมแต่นาร์เซน่าที่มักจะไม่ดื่มเหล้า กลับดื่มเหล้ามาเมื่อวาน

บางทีนั่นอาจจะเป็นสาเหตุที่เธอใช้กำลังมากเกินไปรึเปล่า เลยมานอนหลับปุ๋ยที่ห้องผม

การที่เธออยู่ในสภาพไร้การป้องกันเช่นนี้มันบ่งบอกได้เลยว่าเธอไว้ใจผม

ถือเป็นเกียรติอย่างยิ่ง

เนื่องจากนาร์เซน่าเองก็เป็นที่หนึ่งในใจอยู่แล้ว ผมเองก็มีความสุขมากที่เธอไว้ใจผม

…ถึงอย่างงั้นผมก็ยังไม่ได้แต่งงานเลยนะ

ถ้าเธอปล่อยให้ตัวเองไร้คุณค่าแบบนี้ มันจะทำให้ผมเสียใจเอานะ

แต่ถึงแม้เธอจะเชื่อใจผม ผมก็ไม่ได้คิดอะไรที่มันเลวร้าย(คิดหื่น) ผมยังคงอดกลั้นและปลดปล่อยความปราถนาของตัวเองได้อยู่น่า

และนั่นคือสาเหตุที่ทำให้ผมหมดแรงอยู่เช่นนี้……

「…นาร์เซน่าอย่างน้อยเธอก็น่าจะระวังตัวเองหน่อยนะ เธอเองก็เป็นผู้หญิงที่สวยมากๆด้วย」

เมื่อนึกถึงภาพเมื่อคืน ผมก็พูดด้วยท่าทางจริงจัง

แม้กระทั่งจะเป็นเหมือนดั่งครอบครัวก็ต้องระวังกันบ้างสิ

……ไม่ล่ะ ได้โปรดแคร์ความรู้สึกทางนี้ด้วยเถอะ

ในขณะที่กำลังคิดเรื่องเมื่อคืน ผมก็มาถึงร้านเป้าหมายเป็นร้านทำเครื่องประดับ

「เอาล่ะไม่มีใครอยู่ที่นี่สินะ」

เมื่อผมยืนยันได้ว่าไม่มีใครอยู่รอบๆ ผมก็ก้าวเข้าไปในร้าน

ในร้านมีหญิงวัยกลางคน รูปร่างดูดีเป็นผู้ดูแลร้านที่นี่

「ยินดีต้อนรับน้าาาา…… โฮ่ววว ราอุสไม่ใช่รึไงกัน!」

ผู้หญิงคนนี้ชื่อเอมิลี่ซัง ภรรยาของช่างฝีมือเครื่องประดับที่เป็นเจ้าของร้านนี้

หลังจากเธอเห็นผมก็ทักขึ้นพร้อมกับยิ้มให้

「สวัสดีครับ เอมิลี่ซัง」

ผมยิ้มตอบพร้อมกับกล่าวทักทาย

จากนั้นเองผมก็เริ่มเข้าประเด็นหลัก แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ต้องพูดทางนั้นน่าจะรู้

「เธอมาที่นี่เพื่อมาเช็คว่างานไปถึงไหนแล้วใช่ไหมล่ะจ้ะ ราอุสเนี่ยน้าไฟแรงจังเลยเนอะ」

「อะฮะฮะ ก็ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ…」

ก่อนที่ผมจะได้พูดดูเหมือนเธอจะรู้อยู่แล้วว่าผมต้องการอะไร

เธอมองผมด้วยสายตาที่รู้ใจ ผมหัวเราะเพื่อกลบเกลื่อน

เอมิลี่ซังที่เห็นปฏิกิริยาของผมเช่นนั้นก็ดูมีความสุขดี แต่สักพักเธอก็แสดงท่าทีขอโทษออกมา

「อันที่จริงเกี่ยวกับความคืบหน้านะน้า…ก็อยากจะทำให้งานมันดีที่สุดนาร์เซียสามีของฉันเองก็พยายยามอยากมาก ก็อยากจะส่งงานให้เร็วๆหรอกน้าต้องขอโทษด้วยจริงๆ.」

「เข้าใจแล้วครับ……」

เพราะเหตุผลเรื่องบ้านของปาร์ตี้เมื่อวานนี้ที่เธออยากได้มากนั่นเอง มันเป็นเหตุผลให้ผมต้องรีบตามของที่สั่งทำให้โดยเร็ว ดังนั้นที่เอมิลี่ซังพูดมาก็มีเหตุผลอยู่ แอบหดหู่นิดๆ

「ไม่หรอกครับ ไม่ว่าจะนานแค่ไหนผมหวังว่าจะทำออกมาได้ดีนะครับ ผมจะรองานชิ้นโบว์แดงจากคุณนาร์เซียนะครับ.」

ยังไงก็ตามผมเปลี่ยนใจและโค้งคำนับให้เล็กน้อย

แน่นอนผมทำอะไรไม่ได้หรอก มันคงไม่เสร็จในเร็วๆนี้

แต่ผมรู้สึกขอบคุณมากที่เขากังวลเรื่องคุณภาพของผลงานมากกว่าสิ่งใด

ท้ายที่สุดแล้วอุปกรณ์ที่ผมสั่งทำมันก็มีค่ามากถึงเพียงนั้น

「อ่าาา ยังไงก็ตามขอโทษด้วยนะที่งานล่าช้า แต่ได้โปรดรอด้วยน้าาจะทำออกมาให้ดีที่สุด!」

ดูเหมือนเธอจะเข้าใจสิ่งที่ผมคิด เธอพูดด้วยรอยยิ้ม

ผมยิ้มตอบกลับและพยักหน้าให้จากนั้นก็บอกเธอไว้ว่าเดี๋ยวมาใหม่

ผมออกมาจากร้านในขณะที่รู้สึกดีขึ้น

เรื่องของเครื่องประดับก็ปล่อยให้สามีของเอมิลี่ซังจัดการจะดีกว่า

ถ้าอย่างนั้น ถ้าทุกอย่างพร้อมแล้ว ผมก็จะได้ซื้อบ้านหลังโปรด จากนี้ต้องประหยัดเงินแล้ว

หลังจากตัดสินใจได้เช่นนั้นเองก็มุ่งหน้าไปที่กิลด์

「-!」

จังหวะนั้นเองก็มีใครบางคนเอามือวางบนไหล่ผม

ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีใครเข้ามาจากทางด้านหลังผมตกใจพร้อมกับกระโดดถอยหลังทันที

「…เฮ้อ ในที่สุดก็เจอนายสักที」

「…เออออ๋? คุณซีค?」

…ทันทีที่ผมเห็นก็ส่งเสียงทักด้วยความตกใจ

ขณะที่เขายังเอามือกดไหล่ผมไว้อยู่ก็หอบหายใจอย่างรุนแรง

นั่นเป็นสัญญาณบอกได้ว่าเขาตามหาผมให้วุ่น ดูเหมือนผมเริ่มกังวลหน่อยๆแล้ว

มีมอนสเตอร์ระดับยากสูงพิเศษปรากฏตัวขึ้นอีกเหรอ นั่นคือสิ่งที่ผมคิด

「กะ-เกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอครับ?」

ในขณะที่ผมหวังไว้เช่นนั้นแต่ดูเหมือนจะเข้าใจผิด

「เกี่ยวกับนาร์เซน่าน่ะชั้นมีบางอย่างอยากจะถามนาย」

「………หืออออ?」

จากนั้นเองผมก็ตอบสนองด้วยท่าทางที่ดูงี่เง่าออกมา

◇ ◆ ◇

สิบนาทีต่อมาหลังจากผมกับซีคเข้ามาในคาเฟ่

พวกเราคงไม่สามารถนั่งคุยข้างทางได้เลยตัดสินใจเข้ามาในคาเฟ่แทน

「แล้วมีอะไรกับนาร์เซน่างั้นเหรอครับ?」

หลังจากที่ผมนั่งอย่างเร่งรีบ ก็รีบเข้าประเด็นทันที

ผมดูเหมือนจะเข้าประเด็นเร็วไป แต่ผมคุมตัวเองไม่ได้แล้วเพราะซีคอย่างจะพูดเรื่องนาร์เซน่า มันทำให้ผมทนไม่ไหว

บางทีเขาอาจจะมาแสดงตัวเป็นคนรักของนาร์เซน่างั้นเหรอ……

หลังจากที่คิดเช่นนั้นหน้าผมก็ซีดเผือก

「เห้ย เห้ย ไม่ต้องระแวงกันขนาดนั้นก็ได้น่า… ชั้นแค่อยากจะมาถามแกว่าทำไมถึงไม่ซื้อบ้านปาร์ตี้สักทีเพราะนาร์เซน่าเองก็รบเร้าไปหลายครั้งไม่ใช่รึ?」

「………หะ?」

อย่างไรก็ตามสิ่งที่เขาพูด

ไม่ดิ แล้วทำไมเขาถึงได้รู้เรื่องนั้นฟะ?

「จริงๆแล้วไลลาน่ะเจอกับนาร์เซน่าเมื่อวานโดยบังเอิญและคุยเกี่ยวกับบ้านปาร์ตี้ของแกไง แล้วชั้นเองก็โดนไลลาหมายหัวมาให้ถามแกเรื่องนี้」

บางทีเหมือนกับว่าหน้าผมเต็มไปด้วยความสงสัย ซีคเลยตอบออกมาอย่างเร่งรีบ

นอกจากนี้ คำอธิบายนั้นก็ทำให้ผมเข้าใจ

เหตุผลที่นาร์เซน่ากลับมาร่าเริงเมื่อวานเพราะเธอไปปรึกษากับไลลาซังมา

……ถึงกระนั้นก็เถอะไม่คิดเลยว่าจะมาโดนคนอื่นถามเรื่องซื้อบ้านเหมือนกันเนี่ย

มันเป็นอะไรที่ดูเหมือนกับยกภูเขาออกจากอกละมั้ง แต่ว่าผมเองก็ยังรู้สึกผิดนิดๆที่ทำเช่นนั้น

「…ได้โปรดอย่าบอกคนอื่นนอกจากไลลาซังนะครับ โดยเฉพาะนาร์เซน่าเลย」

อย่างไรก็ตามการตัดสินใจแล้วว่าไม่ควรจะปกปิดซีคกับไลลาผมก็พูดออกมาพร้อมกับเงื่อนไข

เขาและไลลาซังอาจจะเป็นห่วงนาร์เซน่าเลยมาถามผมแบบนี้

ดังนั้นผมก็ไม่อยากจะซ่อนมันไว้โดยไร้ซึ่งเหตุผล และไม่อยากทำให้กังวลเสียเปล่า

คิดได้เช่นนั้นผมก็พูดออกไป

「อะ-เอ่อ ก่อนอื่นเลยอยากแรกที่ผมปฏิเสธข้อเสนอของเธอนั้น ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากซื้อครับ แต่ผมคิดว่ามันควรเป็นลำดับขั้นตอนไป」

「ลำดับขั้น……?」

ได้ยินคำตอบผมเช่นนั้น ซีคก็ทำหน้างง

จากท่าทางเขาแล้วดูเหมือนว่าผมจะพูดอ้อมค้อมเกินไปสินะ

……อย่างที่คิดสินะนี่ผมต้องพูดออกไปจริงๆ

หลังจากตัดสินใจได้เช่นนั้นผมก็เอ่ยปากพูดขึ้นด้วยความอายเล็กน้อย

「ครับก่อนที่จะซื้อบ้านของปาร์ตี้ อย่างน้อยผมก็อยากสารภาพรักกับเธอครับ」