[นิยายแปล]กาวฮีล - ตอนที่ 8
Ch.8 – ณ ช่วงเวลานั้นของดาบแห่งอัสนี III
Provider : รินคะน้า
ฮีลเลอร์ถูกถีบ Chapter 8 ณ ช่วงเวลานั้นของดาบแห่งอัสนี III
———————————–มุมมองของปาร์ตี้ที่ทุกคนชื่นชม—————————————
「Fshaaa!」
เมื่ออาร์เมียล้มลงในจุดนั้นไฮดร้าก็ประสบกับชัยชนะ
「ส่งยามาให้ฉันค่ะ! กว่ายาสรรพคุณฉันจะออกผลมันต้องใช้เวลาคะ!」
「ยาอะไรกัน! พวกเราไม่มีเหตุผลต้องพกของแบบนั้นหรอก!」
「หาาาาา-!?」
ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ไลลาก็เปล่งเสียงของเธอ แต่ก็ไม่มีใครเลยที่มียา
มันเป็นเรื่องปกติ
ท้ายที่สุดแล้วมาร์คูลัสก็ไม่ได้ยืนยันอะไรเลย
แม้วาไลลานั้นไม่ยอมแพ้และพยายามจะค้นหามันในร่างของอาร์เมียแต่ก็ไม่เจอเลย
「อ่า อ่า ฮ่าา…」
เมื่อมาร์คูลัสเห็นสถานการณ์ตรงหน้าจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ก็หายไป
「ถ-ถอยทัพ! หนีเร็ว! รีบหนีจากไฮดร้าเร็วเข้า!」
「หาาาาาา!?」
หลังจากนั้นเขาก็หันหลังกลับมาแล้วเริ่มพูดมากเพียงแค่นั้น
คำสั่งที่ไม่คาดคิดโผล่ออกมาจากปากของมาร์คูลัสทำให้สหายของเขาเปล่งเสียงแปลกใจ แต่ว่าช่างโชคร้าย
มันไม่ได้มีคำพูดแบบนั้นสลักไว้ในหัวของมาร์คูลัสเลย
ในเวลานั้นจิตใจของบมาร์คูลัสไม่ได้รู้สึกถึงความจริงเลยว่าอาร์เมียที่เป็นไพ่ตายของปาร์ตี้สู้ต่อไม่ได้แล้วหรือการคำณวณเรื่องที่จะแพ้ไว้ในหัวเลยไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้้นก็ตาม
มันเป็นความกลัว
มาร์คูลัสนั้นถูกครอบงำโดยความกลัวก็ตกใจและวิ่งหนีไปเมื่อเขาได้ตระหนักถึงความแตกต่างระหว่างความแข็งแกร่งของพวกเขากับไฮดร้า
「Kh!」
อย่างไรก็ตามสักครู่เมื่อจิตใจเขาเป็นอิสระจากความกลัวเขาก็มองไปยังสหายที่อยู่ด้านหลังเขา
ไม่มีความผิดปกติในการรักษา เซเวเรีย แต่ ไลลา ที่กำลังทรมานจากการฝืนใช้เวทย์รักษาของเธอมากเกินไปขณะที่อาร์เมียหมดสติ
ทันใดนั้นความลังเลก็เกิดขึ้นในจิตใจของมาร์คูลัส
ความลังเลที่ว่าเขาจะวิ่งหนีไปทั้งๆแบบนี้ดีไหม
…… อย่างไรก็ตามความลังเลนั่นก็อยู่ได้เพียงชั่วครู่
「ข้-ข้าใช้เกราะหนักแล้วค่อนข้างเหนื่อยมากแล้ว! ดังนั้นข้าขอฝากอาร์เมียไว้กับเจ้าด้วย!」
「เฮ้ย ถ้านายเป็นนักรบจริงนายก็ควรมีสกิลเสริมพลังกายสิ… รอก่อนนน!」
จากนั้นมาร์คูลัสที่กำลังกังวลว่าเขาจะวิ่งช้ามากหากเขาอุ้มอาร์เมียไปเสียงของไลลานั่นลอยตามหลังขณะที่เขาวิ่งหนีไป
「Kh!」
ไลลาพูดไม่ออกเมื่อเห็นท่าทางของมาร์คูลัส
ไม่ต้องสงสัย
สำหรับนักรบแล้วมีสกิลเสริมพลังกายไม่มีคำว่าเกราะหนักสำหรับพวกเขาหรอก
นั่นจึงเป็นเหตุผลว่าทำไมสกิลเสริมพลังกายจึงยอดเยี่ยม และก็มีกฏสำหรับนักผจญภัยที่นักรบต้องพาผู้บาดเจ็บออกจากที่นั่น หากมีผู้บาดเจ็บละก็
นั่นคือเหตุผลที่เมื่อมาร์คูลัสหนีไปคนเดียว ทำให้ไลลาโกรธมาก
「ฉะ-ฉันก็ด้วย โครตเหนื่อยเลย ดังนั้นฉันจะฝากอาร์เมียไว้กับเธอถ้างั้นไปก่อนนะ!」
「……… หาาาาาาาา?」
… เมื่อเห็นโอกาส เซเวเรียก็วิ่งหนีไป
(TN:ตี้เฮงซวยชิบผาย)
ไลลาไม่สามารถพูดอะไรได้อีกเมื่อเห็นสถานการณ์ตรงหน้า
แน่นอนว่าโจรนั้นมีความคล่องแคล่วสูงแต่ว่าพละกำลังไม่มีเลย
…… แต่ว่านั่นไม่ใช่เหตุผลที่จะหนีไปและทิ้งทุกอย่างไว้ให้กับฮีลเลอร์นะ
ไลลาถูกผลักดันภาระทุกอย่างมาให้ เธอพยายามจะต่อว่าอีสองคนนั้นที่หนีไปอย่างหน้าตาเฉย
「อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาาา! ไอ้พวกงี่เง่าาาาาาาาาาาาาาา!」
ยังไงก็ตามเธอก็ยังคงโกรธขณะที่วิ่งไปพร้อมกับแบกอาร์เมีย แม้ว่าแนวหลังจะไม่ได้ฝึกพละกำลังกายเลยความเร็วของไลลาก็ช้าลงอย่างเห็นได้ชัด และมันก็ช้าลงอีกเมื่อแบกคนอื่นไปด้วย
「แฮ่ก-แฮ่ก-แฮ่ก-」
ถึงกระนั้นเธอก็ยังอุ้มอาร์เมียต่อไปด้วยสภาพที่น่าเวทนา
อาจจะเป็นเช่นนี้ไม่ใช่แค่อาร์เมีย แต่ฉันเองก็คงจะถูกไฮดร้าฆ่าด้วย
ขณะที่คิดเช่นนั้นเองไลลาก็ขยับขาของเธอต่อไป
พวกเขายังไม่รู้จักซึ่งกันและกันนานพอ แต่เธอก็ไม่ได้เย็นชาพอที่จะทิ้งสหายที่ต่อสู้กับเธอไว้ในสนามรบ ไลลาไม่สามารถจะทิ้งนักเวทย์หญิงคนนี้ที่เพิ่งถูกเพื่อนทิ้งไปได้
「แฮ่ก-แฮ่ก-แฮ่ก อีกแค่นิดเดียวเท่านั้นคะ!」
นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมไลลานั้นกลัวการโจมตีจากด้านหลังของไฮดร้าขณะที่เธอยังลากตัวเองไปพร้อมกับอาร์เมีย
เช่นนั้นเอง ไลลาก็สามารถออกมาจากสถานที่นั่นโดยไม่ถูกไฮดร้าฆ่าได้…
◆ ◆ ◇
————————————–มุมมองของไฮดร้า————————————–
「Fsaaaa……」
หลังจากที่เห็นผู้บุกรุกหนีออกมาไฮดร้าก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกและย้ายกลับไปที่เดิมที่มันหลับและหลับตาลง มาร์คูลัสและคนอื่นๆไม่ได้ตระหนักเลยว่าเพราะว่าพวกเขาวิ่งหนีไปอย่างหมดหวัง แต่ไฮดร้าเองก็ถูกต้อนเข้าจนมุมเช่นกัน
ใช่แล้วเพราะมันไม่มีแรงเหลือที่จะไล่ล่าศัตรูที่หนีไป
สิ่งนี้เกียวข้องกับสาเหตุที่ไม่โจมตีเพราะมันต้องใช้เวลาอย่างมากในการขัดขวางการร่ายเวทย์ของอาร์เมียตั้งแต่เริ่ม
มาร์คูลัสเป็นเพียงแค่นักดาบกากๆ
ในขณะที่เขาไม่มีพลังพอที่จะโจมตี เขาก็ทำได้แค่พยายามต้านศัตรูไว้เท่านั้น
เขาขาดความสามารถในการสังเกตศัตรูของเขา ซึ่งรวมถึงพรรคพวกของเขาเองด้วย เขาทำได้แค่โจมตีอย่างงุ่มง่ามสุดกำลังแค่นั้นเอง
มันเป็นข้อบกพร่องร้ายแรงของปาร์ตี้ชั้นยอดถึงกระนั้นสำหรับไฮดร้าการสลัดมาร์คูลัสออกก็ยังลำบากอยู่ดี
นั่นเป็นสาเหตุเพราะว่าทำไมมันถึงอ่อนแอลงอย่างมากเพราะอาร์เมียได้ทำความเสียหายทิ้งไว้ในคราวที่แล้ว
มันอาจจะมองเห็นได้ยากจากระยะไกล แต่ถ้าใกล้เคียงละก็แม้แต่มาร์คูลัสก็น่าจะสังเกตเห็น
…… ใช่ ถ้าหมอนั่นใจเย็น เขาก็คงจะสังเกตเห็นไปแล้ว
ใช่นี่เป็นโอกาสอันสมบูรณ์แบบ
ถ้าหากมาร์คูลัสมียารักษาพิษของไฮดร้า และถ้าเขาหัวเย็นมากกว่านี้
ในสถานการณ์เช่นนั้น พวกเขาสามารถที่จะฆ่าไฮดร้าได้
แต่ว่า มาร์คูลัสไม่ได้สังเกตเห็น
และตอนนี้โอกาสที่มาร์คูลัสจะเอาชนะไฮดร้าก็ไม่มีอีกต่อไป
(TN:มันโง่ขนาดไหนถึงกับโดนไฮดร้าด่าเนี่ย)
◆ ◆ ◇
「โล่งใจจริงๆ ไลลา! เธอปลอดภัยดีงั้นเหรอ?」
「พวกเราเป็นห่วงพวกเธอสองคนมากเลยนะ」
เมื่อไลลามาถึงมาร์คูลัสและเซเวเรียก็ทักทายด้วยเสียงต้อนรับ เสียงนั่นไม่ใช่มาร์คูลัสเลยแม้แต่น้อย
เมื่อสังเกตเห็นท่าทางของพวกเขาแล้ว ไลลาอยากจะกรีดร้อง แต่ว่าก็ต้องอดทนไว้และเริ่มรักษาอาร์เมีย
ท้ายที่สุดสภาพของอาร์เมียนั้นแย่เกินไป
「… ฉันต้องใช้ยาสรรพคุณ(Panacea)สำหรับการรักษาในตอนนี้.」
TN:แปลอีกอย่างยาครอบจักรวาล อารมณ์อืมยาพาราบ้านเราละมั่ง เอะอะยัดยาพาราเลย เอ้าลูกปวดหัวเหรอ พาราสิ เอ้าลูกปวดท้องเหรอเอาพาราไปกินนะ อะลูกเจ็บคอเหรอเอาพาราไปนะ
เมื่อเห็นสภาพอาร์เมียในตอนนี้แล้ว ไลลารู้ว่าม่มีเวลาเหลือและตัดสินใจใช้ยาสรรพคุณ
「เดี๋ยวก่อนสิ! ใช้เวทย์รักษาของเธอรักษามันสิ!มันน่าจะได้ผลนี่ ถ้าเธอเอาแต่พึ่งยาเวทย์อย่างยาสรรพคุณแบบนี้! เราไม่สามารถจะเอาชนะไฮดร้านั้นอีกครั้งในวันพรุ่งนี้หรอกนะ」
ยังไงก็ตามมาร์คูลัสบอกให้เธอทำอย่างอื่นแทน
ในจังหวะนั้นเอง เธออาจจะปล่อยจิตสังหารให้กับคำพูดของเขาเสียเหลือเกิน
「อ่าาา-」
ยังไงก็ตาม เธอระงับความโกรธและค่อยๆยกศีรษะของอาร์เมียขึ้นแล้วกรอกยาสรรพคุณเข้าไปในปากของเธอ
「อะ……」
หลังจากที่เธอยืนยันว่าสีหน้านั้นกลับมาเป็นปกติ ไลลาก็จ้องมองมาที่มาร์คูลัส
「อย่ามาพูดบ้าๆนะ! ต้องใช้พลังเวทย์มากขนาดไหนในการกำจัดพิษไฮดร้ารู้รึเปล่าค่ะ! ผู้หญิงคนนั้นเกือบจะตายแล้วนะคะเมื่อกี้นี้ อย่ามาทำให้เสียเวลากับคำแนะนำสุดห่วยแตกของคุณหน่อยเลยคะ!」
「อึก!」
มาร์คูลัสปิดปากด้วยคำพูดของไลลา
「แต่ ราอุสสามารถชำระพิษของไฮดร้าได้ด้วยเพียงแค่《ฮีล》เท่านั้นเอง……」
แต่มาร์คูลัสพยายามจะบอกเธอไปยังงั้น
「ไม่มีวิธีรักษาแบบนั้นอยู่หรอกค่ะ! ตอนนี้อุ้มเธอไปได้แล้วคะ! ฉันหวังว่าคุณคงจะไม่หนีไปเหมือนครั้งที่แล้วหรอกนะคะ แค่นั้นก็เชี้ยมากพอแล้วคะ?」
「อั่ก!」
…. มาร์คูลัสไม่มีข้อแก้ตัวใดๆอีกแล้วที่เขาจะพูดกับไลลาซึ่งกำลังเดือดดาลมาได้สักพักแล้ว
และปาร์ตี้ของมาร์คูลัสนั้นมีบรรยากาศแย่ซะยิ่งกว่าวันก่อนที่พวกเขาจะพยายามไปตบไฮดร้าเสียอีก ดังนั้นเขาจึงมุ่งหน้าไปยังกิลด์เพื่อศึกษารูปแบบการต่อสู้
「… วันนี้กูแค่ดวงซวยสินะ?」
ในบรรยากาศเช่นนั้นมาร์คูลัสเปล่งเสียงกระซิบที่ไม่มีใครได้ยิน
… แต่ว่ามาร์คูลัสเองก็รู้ดีว่าคำพูดพวกนั้นมันก็เป็นได้แค่คำพูดของไอ้พวกขี้แพ้เท่านั้นเอง