[นิยายแปล]กาวฮีล - ตอนที่ 9
Ch.9 – ฮีลเลอร์ไลลากับสถานการณ์ของเธอ
Provider : รินคะน้า
ฮีลเลอร์ถูกถีบ Chapter 9 ฮีลเลอร์ไลลากับสถานการณ์ของเธอ
—มุมมองของไลลา—
「เฮฮ้อ~ ทำไมฉันถึงได้มาเข้าปาร์ตี้เส็งเคร็งแบบนี้กันน้า!」
หลังจากถอยออกมาจากไฮดร้าและในที่สุดก็กลับมายังที่ปลอดภัยฉันก็ปลดปล่อยความโกรธออกมาด้วยใบหน้าบิดเบี้ยว
สถานที่นี้ไม่ใช่ที่พักของดาบแห่งอัสนี แต่เป็นโรงแรมธรรมดา
นั่นคือเหตุผลที่ใครบางคนที่อยู่ข้างๆห้องนั่นได้ยินเสียงฉันระเบิดอารมณ์ ในเวลาต่อมาฉันก็ได้ยินเสียงอะไรบางอย่างหล่นมาจากข้างห้องนั่นเอง
「อาาาา……」
เมื่อได้ยินเสียงเช่นนั้น ฉันก็รีบปิดปากของฉันทันที
เห็นได้ชัดเพราะว่าฉันเผลอปล่อยตัวไปตามอารมณ์มากเกินไปเลยลืมว่ากำแพงห้องโรงแรมมันบางมากๆ
เมื่อฉันตระหนักได้ว่าตัวเองควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ก็พยายามสงบสติ
「อ่าาา โม่ววว ฉันใจเย็นไม่ไหวหรอก ความโกรธมันนน…」
แต่ความพยายามของฉันก็ไร้ประโยชน์
ท้ายที่สุด เพียงแค่นึกท่าทางของไอ้มาร์คูลัสและนางเซเวเรียจากดาบแห่งอัสนีแล้วทำให้ฉันอยากจะกรีดดังๆจริงๆ
หลังจากนั้นแม้ว่าจะกลับไปที่กิลด์ไอ้มาร์คูลัสและอีเซเวเรียก็ไม่พูดขอโทษเลยสักคำ
ในทางตรงกันข้าม พวกแม่งยังดูถูกอาร์เมียที่พยายามเสี่ยงชีวิตเพื่อพวกแม่งอีก
เท่าที่ฉันเห็นในการต่อสู้ อาร์เมียนั้นมีพรสวรรค์มากแต่ก็ยังเด็กอยู่
แม้กระนั้นถึงจะอายุแค่นั้นแต่เธอก็กระตือรือร้น
… ยังไงก็ตามท้ายที่สุดแล้ว ไอ้มาร์คูลัสและนางเซเวเรียมันก็ยังโทษว่าเป็นความผิดของอาร์เมียและยังด่าว่าเธอไร้ประโยชน์อีก โอ้ยไม่ไหวแล้วคะ
ทั้งๆที่สภาพเธอยังคงได้รับผลกระทบจากพิษของไฮดร้าและสภาพยังไม่แน่นอนแบบนี้
ฉันที่แทบจะยืนไม่ไหว ฉันโกรธไอ้มาร์คูลัสและนางเซเวเรียมากเลยคะที่วิ่งหนีหางจุกตูดแบบนั้นและทิ้งฉันกับอาร์เมียไว้เพียงลำพัง
… ทั้งหมดที่พวกนั้นนั่นกล่าวว่าเป็นความรับผิดชอบทั้งหมดของอาร์เมีย พวกนั้นไม่ยอมรับความผิดเลยแม้แต่นิด
ท้ายที่สุดแล้วท่าทีของพวกมันก็บอกว่า จะให้อภัยแก่อาร์เมียแล้วยุติการสนทนา แล้วจากนั้นหมอนั่นนั่นก็สั่งให้ฉันร่ายเวทย์《ฮีล》 ที่จะขจัดความเหนื่อยล้าที่พวกเขามีในวันนี้
แน่นอนว่า 《ฮีล》 มีผลในการฟื้นฟูความเหนื่อยล้าและเพิ่มประสิทธิภาพในการฟื้นฟูร่างกาย
「แต่ว่านั่น มันไม่มีทางที่ฉันขจัดมันทิ้งได้ทั้งหมดในคืนเดียวหรอกนะ!」
… แต่ว่า พวกมันก็ยังถามว่านั่นไม่ใช่เรื่องง่ายๆของ 《ฮีล》 งั้นเหรอ? รากมะม่วงพวกนั้นถามว่า 《ฮีล》 มันมีประสิทธิภาพแบบนั้นไม่ใช่เหรอ…
เมื่อฉันนึกถึงคำขอไร้สาระพวกนั้นแล้วมันก็ทำเอาฉันกรีดอีกครั้ง
「อิย๊าาาาาาาาาา!…… อุบ!」
「………เอะเฮะเฮะ-」
…… แต่จากห้องถัดไปฉันสงสัยว่าเธอจะตกใจเสียงฉันแล้วล้มลงไปรึเปล่านะ ฉันได้ยินเสียงแปลกๆดังมาจากห้องของเธอด้วยแต่เสียงนั่นก็ทำให้จิตใจของฉันสงบลงได้ เห็นได้ชัดว่าเธอเริ่มหัวเราะอีกครั้ง
… ฉันทำเรื่องไม่ดีกับผู้หญิงข้างห้องแล้วสิ
เสียงของเธอเหมือนกลิ้งไปกลิ้งมาบนพื้นเลยบางทีเธอนิ้วเท้าเธอคงกระแทกกับตู้เสื้อผ้า…
และจากนั้นฉันฟังเสียงไปสักพักฉันก็ถอนหายใจแรงๆ
「เฮ้อออออ~… ทำไมฉันถึงได้เข้าปาร์ตี้เส็งเคร็งแบบนี้กันนะ…」
จริงๆแล้วฉันเป็นนักผจญภัยที่มาถึงเมือง มาร์ทัสเมืองแห่งเขาวงกต(ดันเจี้ยน)แห่งนี้
ฉันเคยเป็นสมาชิกของปาร์ตี้ชั้นหนึ่งที่มีบทบาทในเมืองหลวง แต่ฉันก็ถูกหัวหน้าตี้นั่นตั้งใจจะจู่โจม(ข่มขืน)ฉัน ฉันก็เลยหนีมา
นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไม เมื่อฉันพูดคุยกับพนักงานต้อนรับที่เรียกว่าอัลมาสและได้ข่าวว่ามีปาร์ตี้ชั้นหนึ่งกำลังมองหาสมาชิกใหม่อยู่พอดี
ฉันคิดว่านั่นเป็นปาฏิหาริย์ที่เกิดขึ้นได้ยากนัก
แต่ว่านั่นก็ทำให้ฉันรู้ว่าหลังจากเบิกเนตร…
มาร์คูลัสและเซเวเรียแม่งกากชิบหาย
อาร์เมียอาจจะเป็นนักผจญภัยชั้นหนึ่งในปาร์ตี้เพียงคนเดียว แต่พวกรากมะม่วงนั่นเป็นตัวละครส่วนเกิน
ยิ่งกว่านั้น อัลมาสยังบอกว่าฉันที่เข้าร่วมปาร์ตี้อย่างเป็นทางการแล้วจะไม่สามารถออกจากปาร์ตี้ได้เว้นแต่จะอยู่ในสถานการณ์หายาก แม้ว่าฉันจะประท้วงพลังที่มีทั้งหมดก็ตาม
(TN:ก็สปอยไปแล้วนะว่าเธอออกตี้แน่ แต่ไม่ได้บอกว่าออกไม่ได้ ฮ่าฮ่า)
ดูเหมือนว่าอัลมาสก็เป็นประเภทเดียวกับมาร์คูลัสและเซเวเรีย
(TN:นางจะบอกว่ามองคนประเภทเดียวกันเห็นว่ามีความสามารถสูง ถถถ)
「เฮ้ออออ~ ฉันออกไม่ได้จริงๆนะเหรอ ที่นี่มันแปลกเกินไปแล้ว…」
เมื่อนึกถึงตอนนั้นอีกครั้ง ก็อยากจะระเบิดความโกรธอีกรอบ
จริงๆแล้วถ้าเทียบกับเมืองหลวงนั้นนักผจญภัยที่นี่มีพวกห่วยแตกและพนักงานกิลด์ก็ดูคนไม่เป็นอีก
ถ้าเป็นเช่นนี้ตลอดไปฉันอยากจะหนีไปจากเมืองนี้จริงๆ
「ฉันควรจะทำอะไรต่อไปจริงๆละเนี่ย…」
…… แต่ตอนนี้ฉังกังวลมากกว่าอะไรยิ่งกว่าก็คือฉันจะออกจากปาร์ตี้นี้ยังไง
「…อุ~ อืมมมมม~…」
เหตุผลนั้นคือเด็กสาวที่นอนอยู่ข้างๆฉันอาร์เมีย หลังจากที่ฉันพิจารณาแล้วว่าฉันไม่สามารถปล่อยเธอไปกับคนพวกนั้นได้ฉันก็พาเธอมาที่โรงแรมที่ฉันพักเพื่อคอยดูแลเธอ
ฉันไม่สามารถปล่อยเธอไว้คนเดียวได้
「… ฉันสงสัยจังเลยน้าว่าตอนนี้เธอฝันอะไรอยู่?」
เมื่อเห็นอาร์เมียที่ร้องครวญครางจากอุณหภูมิร่างกายที่สูงจัดฉันก็คิดเช่นนั้นขณะที่เช็ดเหงื่อเธอไป
ตอนนี้ เธอปลอดภัยแล้ว แต่เธอก็มีไข้เพราะความเหนื่อยล้าและร่างกายอ่อนแอ
ฉันอาจจะต้องเช็ดร่างกายของเธอที่เหงื่อออกไปทั่วเพื่อจะไม่ให้เธอไข้ขึ้นอีก ถ้าอย่างนั้นฉันต้องไปหาผ้าชุบน้ำใหม่ล่ะ
「ฉันขอโทษ…」
「หืมม!」
ยังไงก็ตามฉันหยุดเคลื่อนไหวเมื่อได้ยินคำขอโทษที่หลุดมาจากปากของเธอ
ใบหน้าของอาร์เมียนั้นที่ขอโทษเต็มไปด้วยความเสียใจ
— ฉันทำสิ่งที่ฉันไม่สามารถหวนคืนกลับมาได้…… ราอุสซัง นี่เป็นคนที่แย่มากๆเลยน้า…
เมื่อมองดูใบหน้าปัจจุบันของเธอฉันก็จำสิ่งที่เธอพูดได้ก็หมดสติ
อาร์เมียรู้สึกผิดกับการกระทำของเธอที่มีต่อบุคคลที่เรียกว่าราอุสจนกระทั่งเธอหมดสติไป เธอก็ยังคงพูดขอโทษซ้ำๆ
「ราอุส นั่นคือชื่อของชายที่เป็นฮีลเลอร์แล้วขโมยทรัพย์สินของพวกเธอและวิ่งหนีไปงั้นเหรอ…」
ฉันถูกบอกแบบนั้นโดยมาร์คูลัส แต่ตอนนี้ฉันไม่รู้สึกว่าคนที่ชื่อราอุสนั่นจะดูเลวร้ายอะไรเลยนะ ตอนนี้ฉันรู้ว่ามาร์คูลัสเป็นคนที่เชื่อถือไม่ได้แล้ว ฉันจะไม่เชื่อในคำพูดของชายคนนั้นอีก
ดังนั้นฉันไม่คิดว่าเขาเป็นคนเลวร้ายอะไร แต่ด้วยเหตุผลอื่นฉันก็ไม่สามารถสลัดชื่อเขาออกจากใจฉันได้เลย
นอกเหนือจากนั้นอาร์เมียยังขอโทษซ้ำๆ แล้วก็มีพวกอีกรวกนั่นเรียกร้องความสามารถในการรักษาแปลกๆอีกราวกับว่ามันเป็นเรื่องปกติ มันช่วยไม่ได้ที่ฉันจะคิดแบบนั้น แค่คิดว่าอะไรกันแน่ที่เป็นราอุสคนนั้น
「… เอาจริงๆแล้วเขาเป็นใครกันแน่?」
คำพูดที่รั่วไหลออกจากปากของฉันไม่มีใครได้ยิน
「เอ๋ อะไรนะ ราอุสซังงั้นเหรอค่าาา……」
ฉันคิดอย่างงั้นจริงๆแต่จริงๆแล้วมันเป็นเสียงของสาวน้อยข้างห้องที่ส่งเสียงโวยวายออกมาด้วยความตกใจ
「แอร่ก!」
ในเวลาต่อมาสาวน้อยคนนั้นที่ดูเหมือนตกตะลึงดูเหมือนว่าเธอจะสะดุดล้มหรืออะไรสักอย่าง เพราะฉันได้ยินเสียงอเธอตกลงพื้นด้วย
「ไม่ล่ะ ฉันไม่ได้ยินสิ่งที่เธอพูดอะไรทั้งนั้น แต่อะไรละนั่นที่ทำให้เธอคนนั้นประหลาดใจ…」
… คราวนี้คำพูดของฉันไม่มีใครได้ยินจริงๆ
TN:ก็อยากที่สปอยไปนั่นละไลลาเจอราอุสจริงๆนะ เจอแค่ชื่ออะ ถถถ