[นิยายแปล] ก็แค่ลูกสาวดยุกที่ผ่านทางมา - ตอนที่ 35
Ch.35 – บทแรก ตอนที่35 สู่ประเทศนอสตัน
Provider : แปลโด18+ก็สนุกดีนะ
元、落ちこぼれ公爵令嬢です。
บทแรก ตอนที่35 สู่ประเทศนอสตัน
ดีออนผู้ที่สลบอยู่นั้น เรียกได้ว่าได้รับบาดเจ็บจากพลังเวทเท่ากับตอนที่แคลร์ใช้ชำระล้างทอร์นาโดก่อนหน้านี้。
แคลร์กลับไปราชวังหลังจากเรียนเสร็จ โดยปล่อยให้การเก็บกวาดเป็นหน้าที่ของโรงเรียน。
ทันทีที่เก็บสัมภาระและเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็มุ่งหน้าไปที่ห้องทำงานของวีคในทันที。
「……ขออนุญาตค่ะ。……เดี๋ยวนะ อะเร๊ะ วีคยังไม่กลับมาเหรอ？」
วีคผู้ที่ออกมาก่อนกลับยังมาไม่ถึง มีแต่คีส รุย และโดนี่ อยู่ที่นี่เพียง3คน。
「กลับมาแล้วหรือ。วีคไปที่ห้องทำงานของท่านราชาเพื่อรายงานทุกสิ่งที่เกิดในวันนี้น่ะ」
คีสยิ้มมุมปาก。
「ยินดีต้อนรับกลับมานะแคลร์。……ไม่มีอะไรนะ？」
รุยดูเป็นกังวล。
「ฉันไม่เป็นไร……แต่ว่าท่านดีออน……。อยู่ในสภาพจิตใจซับซ้อนนี่สิ」
แคลร์ยักไหล่。
เรื่องในครั้งนี้เรียกได้ว่าเป็นการกระทำตามใจตัวเองของดีออนอย่าง100% แต่ก็อาจดำเนินการโดยคำสั่งของหัวหน้าตระกูลในปัจจุบันก็เป็นไปได้。ด้วยการคิดอย่างนี้ แคลร์ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกสงสาร。
เหนือสิ่งอื่นใด วันนี้เป็นวันแรกด้วยที่แคลร์เห็นคนหมดสติจากเวทมนตร์。ซึ่งนั่นคงทำให้เกิดอาการตกใจไม่น้อย。
「แต่ว่า ทำไมถึงใช้『ร่วมพลังเวท』กับอีกฝ่ายที่ยังไม่รู้ถึงความต่างของพลังเวทกันนะ。คุณดีอาน่าที่เป็นน้องสาวก็ว่ามีความรู้สึกแบบ นั่น อยู่หรอก แต่อย่างว่าล่ะนะ แฝดมันก็ต้องมีแตกต่างกันบ้าง」
โดนี่ที่ท่องไปทั่วประเทศปาฟีทพึมพำในเรื่องที่เขารู้เกี่ยวกับดีอาน่า。
「แผนในอนาคตได้ถูกตัดสินใจแล้ว」
ขณะที่ทั้ง4คนกำลังคุยกัน วีคก็กลับมาจากการรายงานกับราชา。ดูเหมือนจะรีบกลับมาจนหอบ。
「แล้ว อะไรรึ」
คีสถามอย่างเร่งรีบ。
「สำหรับเรื่องตระกูลเอิร์ลมีดนั้นอยู่ในการดูแลของราชา。ตามรายละเอียดและสถานการณ์ ถูกบอกมาว่าต้องเคลื่อนไหวในฐานะประเทศมากกว่าอารมณ์ส่วนตัวน่ะ」
วีคพูดด้วยน้ำเสียงผิดหวังเล็กน้อย。ซึ่งมันก็ควรเป็นเช่นนั้น ตั้งแต่หลายเดือนก่อนที่รู้ว่าแม่ของแคลร์เป็นเจ้าหญิงของประเทศลินเดล วีคก็ทำการค้นคว้ามาตลอดทุกเวลาที่ทำได้。
ทั้งที่ในที่สุดก็พบเบาะแสความจริง ซึ่งความหงุดหงิดที่ไม่สามารถทำอะไรได้ก็ปรากฏบนใบหน้าของเขา。
「……อย่างไรก็ตาม เพื่อปกป้องความปลอดภัยของแคลร์ ราชาสัญญาว่าจะจัดการให้แต่ต้องใช้เวลาซักหน่อย。คงใช้เวลาพอดู พอจะรอหน่อยได้ไหม」
「แน่นอน。ขอบคุณค่ะ วีค」
แคลร์ยิ้ม。
「……แล้วก็นะ……」
หลังจากวีคจ้องมองใบหน้าของแคลร์อยู่ครู่นึงจนหน้าแดง ก็ได้หันไปหาทางพวกคีสและพูดขึ้นมา。
「นี่เป็นเรื่องที่ไม่เกี่ยวกันแต่ว่า ในช่วงหยุดยาวเดือนหน้าจะมีการไปเยี่ยมประเทศนอสตันอย่างเป็นทางการ」
「！」
เมื่อแคลร์มีปฏิกิริยาจากชื่อประเทศบ้านเกิดที่ถูกกล่าวมาอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว วีคก็พูดว่า。
「ประเทศนอสตันเป็นเพื่อนบ้านสำคัญน่ะ。การที่จะแต่งลูกสาวตระกูลดยุกผู้มีเกียรติและยังเคยเป็นคู่หมั้นของเจ้าชายลำดับที่1โดยที่ไม่มีการพูดคุยใดๆ อาจจะเกิดความขัดแย้งขึ้นระหว่างประเทศได้ในอนาคตน่ะ」
「อะไรกัน ก็เห็นว่ารีบกลับมา แต่เป็นเรื่องนี้เองเรอะที่จะคุย」
โดนี่มองวีคด้วยสายตาหยอกล้อ。
「แต่ว่า……นั่นก็เป็นสิ่งที่ข้าคาใจอยูเหมือนกัน」
คีสเห็นด้วย。
「……ถึงฉันจะไม่อยู่ ก็ไม่คิดว่าจะมีใครเป็นห่วงหรอก」
แคลร์ที่ดูการพูดคุยอยู่ได้ทำการเปิดปากพูดขึ้นมาอย่างเอียงอาย。
จากมุมมองของแคลร์ เธอนั้นเหมือนกับผ้าขี้ริ้วในประเทศนอสตัน。สำหรับตระกูลมัลทีโน่หรือประเทศนอสตันแล้วนั้น ตัวเธอไม่ใช่แค่ตอบรับความหวังไม่ได้ แต่ยังรังแกน้องสาวที่มากด้วยความสามารถ นอกจากนี้ยังเป็นผู้กระทำผิดที่หลบหนีการสืบสวน。
「เรื่องนั้นไม่จริงหรอก！……แต่ก็นะ ต้องขอบคุณสายตาของผู้คนในประเทศนอสตันที่มอง ทำให้พวกผมได้เจอแคลร์นั่นไงล่ะเนอะ」
เป็นน้ำเสียงของโดนี่ที่หนักแน่นแตกต่างจากปกติ。
「นั่นสิ。เมื่อคิดถึงรายละเอียดทั้งหมดแล้วก็ทำให้ถึงกับคลื่นไส้ แต่ก็ต้องขอบคุณล่ะนะ」
วีคพยักหน้าและพูดต่อ。
「เป้าหมายการไปเยี่ยมคือ มอบบัตรเชิญเข้าร่วมงานขึ้นเป็นรัชทายาทในฤดูใบไม้ผลิปีหน้า。จากนี้ไปคงต้องมีการปรับเปลี่ยนอะไรหน่อย แต่คิดว่าจะไปอยู่ประมาณ3วัน。ในโอกาสนี้ราชาจึงสั่งให้ไปรายงานราชาประเทศนอสตันว่าจะแต่งแคลร์เป็นภรรยาและทักทายตระกูลมัลทีโน่ด้วยไปในตัว。ยังถูกบอกให้นำของขวัญแต่งงานอันหรูหราไปเยอะๆด้วย」
「นั่นมันยังไงดีล่ะ……น่าสนใจ。น่าสนุกดีเนอะ」
รุยหัวเราะเบาๆอย่างเต็มไปด้วยความหมาย。
「แต่ว่า ถ้าเป็นอย่างนั้นแคลร์ก็ต้องไปด้วยไม่ใช่รึไง。ก็ที่ต้องซ่อนชื่อมัลทีโน่ไว้เพราะอีกฝ่ายทำการไล่ล่านี่นา？ คิดว่าเป็นโอกาสอันดีนะ เพื่อให้รับรู้ว่ามีประเทศปาฟีทหนุนหลังอยู่จากนี้ไป」
ถึงจะรู้ว่าแคลร์ย้ายมาเพราะความซับซ้อนในประเทศนอสตัน แต่คีสก็ยังจริงจังอยู่เสมอ。
「ข้าคัดค้านนะ เพราะอาจจะทำให้แคลร์บาดเจ็บได้。ดังนั้นจะไม่พาแคลร์ไปด้วย」
「เพราะคีสเป็นเหมือนลุงของพวกผมนั่นล่ะเนอะ。ตึงไปแล้วนะ คีสน่ะ」
วีคกับโดนี่คัดค้านคีสเนื่องจากคิดถึงความรู้สึกของแคลร์ แต่แคลร์ที่ตามธรรมชาติแล้วไม่ใช่คนเอาแต่ใจจึงเข้าใจ。
（……ไม่จริงซักหน่อย。ตามที่คีสพูดเลย。ในเมื่อตัดสินใจหมั้นกับวีคแล้วทั้งที ยังจะหนีไปอีกทำไม）
รุยที่คาดเดาว่าแคลร์ควรจะคิดยังไงก็ได้ถามขึ้นมาอย่างอ่อนโยน。
「แคลร์ล่ะ จะเอายังไงรึ？」
（……！）
แคลร์หยุดแป๊บนึงจากนั้นก็ทำการตอบ。
「ฉันจะไปด้วย สู่ประเทศนอสตัน。……นอกจากนี้」
หลังจากเอียงคอนิดหน่อยก็พูดต่อ。
「จริงๆแล้ว ไม่ใช่ว่าท่านราชาบอกให้พาฉันไปด้วยเหรอ？」
「……ความแตกแล้วเรอะ。แคลร์นี่มองออกทุกอย่างเลยน้า」
จังหวะนั้นในทันทีแคลร์ที่มองไปทางวีคที่มีสีหน้าไม่ดีก็ได้ทำการพูดอย่างคุณหนู。
「ดิฉัน การที่จะแต่งกับวีคผู้สืบทอดบัลลังก์ของประเทศมหาอำนาจปาฟีทนั้น แม้จะยังเข้าใจเพียงเล็กน้อย。แต่ดิฉันไม่อยากให้ความกังวลของคุณบดบังการตัดสินใจค่ะ」
โดนี่ถึงกับผิวปาก ฟิ้วฟิ้ว。
「นอกจากนี้」
แคลร์พูดพร้อมกับยิ้มกว้างบนใบหน้า。
「รู้สึกดีใจอย่างสุดๆที่จะได้ร่วมเดินทางกับทุกคนอีกค่ะ」
―――――
2สัปดาห์ต่อมา。ในวันถัดจากวันที่โรงเรียนหยุดยาว แคลร์และพวกวีคก็ได้ออกเดินทางสู่ประเทศนอสตัน。
「……สุดยอด。ไปพร้อมกันหลายคนแบบนี้เลยเนอะ」
แคลร์ที่มองออกมาจากหน้าต่างรถม้าถึงกับประหลาดใจในความยาวของแถวขบวน。
「ก็ใช่สิ。ครึ่งปีที่แล้วเป็นแบบส่วนตัว แต่ครั้งนี้เป็นการเยี่ยมทางการโดยมีจดหมายจากท่านราชาเลยนะ。……สำหรับแคลร์อาจจะดูอึดอัดไปหน่อย แต่ทนเอาหน่อยนะ」
「ไม่อึดอัดหรอก。ก็น่าเสียดายที่ขี่ม้ากับรุยไม่ได้……แต่ก็เฝ้ารอการเดินทางครั้งนี้อย่างใจจดใจจ่อเลยล่ะ！」
รุยมองผ่านหน้าต่างรถม้าและยิ้มให้แคลร์ขณะที่เจอะหน้ากับวีคที่นั่งอยู่ในรถม้า。
「ดูเหมือนจะออกเดินทางกันแล้วนะ」
รุยกับโดนี่ขี่ม้าขนาบข้างรถม้าของวีคกับแคลร์ ขณะที่คีสเเป็นผู้นำขบวน。