[ นิยายแปล ] สารภาพรักไป99ครั้งก็ยังไม่ไหวงั้นหรอ!? - ตอนที่ 9
ณ เวลานี้มีนักเรียนอยู่2คน ที่ห้องชมรมทำอาหาร
คนนึงเป็นชายที่สารภาพรักกับสาวไปแล้วมากกว่า90ครั้ง จนเป็นข่าวลือ
ส่วนอีกคนนึงคือสาวสวยที่คอยปฏิเสธชายคนนี้เสมอมา
ตอนนี้เป็นสถานการณ์ที่อึดอัดมากสำหรับทั้งคู่
คนที่เอ่ยปากพูดก่อนนั้นคือเซอิจิ
“ทะ ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่…”
“กะ ก็เธอไม่มา… นี่..”
ทั้งคู่มองหน้ากันและคิดหาเหตุผลที่จะมาอธิบายสถานการณ์แบบนี้
“อะ คือ ขอโทษที่สาย”
ในบรรยากาศน่าอึดอัดแบบนี้ เซอิจิขอโทษที่ผิดเวลานัด
“กะ ก่อนอื่น ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้..”
เซอิจิสงสัยสิ่งนี้เป็นอันดับ1เลย
เพราะว่าห้องชมรมนี้นั้นอยู่ทางทิศใต้ของตึก ส่วนสถานที่นัดนั้นคือห้องเรียนที่อยู่ทางทิศตะวันออก
เซอิจิสงสัยว่าทำไมคิรินถึงมาอยู่ที่นี่ได้ เพราะระยะห่างมันค่อนข้างไกล
“นะ นั่นก็เพราะ นายไม่ยอมมาสักทีฉันเลยออกตามหา จนมาเจอกับสมาชิกชมรมทำอาหาร แล้วพอรู้สึกตัวอีกทีก็มาถึงนี่แล้ว…”
“แล้วก็แอบมองด้วย…”
“อ อืม”
เกิดความเงียบระหว่างทั้งคู่จากเหตุการณ์ที่เซอิจิที่จะสารภาพรักคิรินนั้นกับถูกสารภาพรักสะเอง
ในสถานการณ์ที่ซับซ้อนแบบนี้ คิรินเริ่มพูดต่อ
“…..ถูกสารภาพรักมาสินะ”
“…..บะ บางที…..”
เซอิจิคิดว่าคงเป็นแบบนั้น
นั่นก็จริง ในสถานการณ์แบบนี้ไม่ว่าใครถ้าแอบมองก็ต้องรู้สึกสนใจ
ด้วยคำตอบสั้นๆของเซอิจิ คิรินพูดต่อ
“เป็นผู้หญิงที่น่ารักมากเลยนะ เพื่อนร่วมห้อง?”
“ค ครับ เพื่อนร่วมชั้น… และเป็นผู้หญิงคนเดียว ที่สนิทที่สุดในห้องครับ….”
“แล้วคำตอบล่ะ”
เซอิจิตระโกนในใจต่อคำถามของคิรินว่า”พูดอะไรของเธออออ”
คำตอบของเขามันชัดเจนอยู่แล้วว่า เขาชอบคิรินผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้านี้
เรื่องนั้นคิรินก็น่าจะรู้ดี
แล้วทำไม เธอถึงยังถามคำถามแบบนั้นออกมา เซอิจิงง
“ค คือ ยามาเสะซังอยากรู้หรอ”
“อะ นั่นสินะ มันคงตอบยากสินะ”
เพราะคำถามของคิรินยิ่งทำให้บรรยากาศหนักอึ้งกว่าเดิมอีก
แต่เซอิจินึกถึงคำพูดที่ซายากะพูดถึงเมื่อกี้ขึ้นมา
“เอ่อ ยามาเสะซัง!”
“อะ ค่ะ!”
คิรินตกใจที่เซอิจิเรียกเธอขึ้นมา
การสารภาพรักครั้งสุดท้าย ถ้าไม่ได้ก็คือยอมแพ้
เซอิจิตัดสินใจแล้วว่าวันนี้จะสารภาพรักครั้งสุดท้าย ถึงได้เรียกคิรินออกมา จนถึงเมื่อกี้เขาไม่มีแรงจูงใจที่จะทำเลย
ก่อนหน้านี้เขาคิดแต่เรื่องที่จะโดนปฏิเสธ แต่ว่าตอนนี้ไม่ใช่
เพราะได้ซายากะพูดไว้เซอิจิเลยคิดได้
อาจจะโดนปฏิเสธหรืออะไรก็ช่างมัน
แต่ว่า ที่ผ่านมานั้นเขาพยายามอย่างหนัก และที่เขาทำมาทั้งหมดนั้นมันไม่ได้ศูนย์ป่าว
ไม่ต้องมีพิธีรีตองอะไรมาก แค่พูดสิ่งที่คิดอย่างตรงไปตรงมา ทำแบบนั้นเพื่อยอมรับในความพยายามของเขาเอง
“ผมน่ะ กับยามาเสะซัง!”
มาถึงตรงนี้ถอยกลับไม่ได้แล้ว ถ้าถูกปฏิเสธทุกอย่างก็จบ
ถึงอย่างงั้นเซอิจิก็ไม่มีอะไรให้เสียใจแล้ว
“ชอบครับ! กรุณาคบกับผมด้วยครับ!”
นี่เป็นวิธีสารภาพรักที่ธรรมดาที่สุดตั้งแต่เซอิจิเคยทำ
คิรินตกใจ ปกติเซอิจิจะไม่ใช้วิธีที่ปกติสุดๆแบบนี้ พอเห็นว่าเขาทำแบบนี้เลยตกใจ
แต่ว่า คำตอบของคิรินนั้นแน่นอนอยู่แล้ว
“ขอโทษด้วยค่ะ”
เซอิจิได้ยินอย่างงั้น ก็รู้สึกเหมือนตัวเบาขึ้นด้วยเหตุผลบางอย่าง
เซอิจิรู้สึกแปลกๆเหมือนกับได้ยกภูเขาออกจากอก
“งั้นสินะ.. เข้าใจแล้ว..”
เซอิจิฝืนยิ้มให้กับคำตอบของคิริน
“ทำไมถึงมาสารภาพรักในเวลาแบบนี้ด้วยล่ะ”
“อย่างไงดีล่ะ มันเหมือนกับว่าต้องเป็นตอนนี้เท่านั้น”
เซอิจิตอบคิรินด้วยรอยยิ้มหม่นๆ
พอรู้สึกตัวคิรินคิดว่าไม่จำเป็นต้องอยู่ที่นี่อีกแล้ว เธอจึงตัดสินใจที่จะออกจากห้องชมรม
“งั้น ไปก่อนนะ”
“อา อืม ขอบคุณนะ ยามาเสะซัง”
คิรินออกจากห้องคหกรรมไป
เหลือไว้เพียงเซอิจิที่ยังคงรู้สึกช็อคอยู่
“อา จบสักทีน้าา”
เซอิจิเอามือเช็ดน้ำตาแล้วก็คิดว่าที่ผ่านมาเขาได้ทำอะไรไปมากมาย จนได้มาสารภาพรักวันนี้
เตรียมใจไว้แล้ว แต่ก็เจ็บปวดจริงๆ
แต่ว่ายังมีอีกสิ่งหนึ่งที่ติดอยู่ในใจเขา
“…แล้วเรื่องของประธาน จะเอาไงดี….”
เซอิจิที่คิดว่าปัญหาได้แก้ไปแล้วกับมีปัญหาใหม่เพิ่มมาอีก
เพราะเซอิจิมองซายากะว่าเป็นเพื่อนมาตลอดเลยไม่คิดเรื่องรักๆใคร่ๆเลย
ยิ่งไปกว่านั้นเขายังบอกกับเธอไปแล้วด้วยว่าชอบผู้หญิงคนอื่นและมาขอคำแนะนำจากเธอ
แต่เซอิจิก็รู้สึกตัวว่าเขาได้ทำร้ายความรู้สึกของซายากะไปแล้ว
“เห้อ พรุ่งนี้จะไปเจอหน้าเธออย่างไงดีล่ะ”
เซอิจิถอนหายใจและนั่งลงเก้าอี้
เซอิจิคาดไม่ถึง ที่โดนสารภาพรักก่อนจะไปสารภาพรัก
พอเซอิจิรู้ตัวว่าเรื่องของคิรินจบแล้ว เขาก็เริ่มคิดเกี่ยวกับเรื่องของซายากะว่าจะเอาไงต่อดี
แต่ทะว่า เรื่องของซายากะมันต่อจากนี้ไปต่างหาก นี่ก็เป็นเพียงจุดเริ่มต้นของชีวิตมอปลายสุดแสนยุ่งยากของเซอิจินั่นเอง
TL:นก