[นิยายแปล] ก็แค่ลูกสาวดยุกที่ผ่านทางมา - ตอนที่ 1
Ch.1 – บทแรก ตอนที่1 เลิกการหมั้นหมาย
Provider : ไม่มีเพจแล้วสบายดีแฮะ
元、落ちこぼれ公爵令嬢です。
บทแรก ตอนที่1 เลิกการหมั้นหมาย
ห้องสภานักเรียนยามพระอาทิตย์ตก。ตรงนั้นมีเงาของคนสองคนที่เว้นระยะห่างไว้。
ลูกสาวดยุก แคลร์・มัลทีโน่ ไม่สามารถซ่อนความรู้สึกไว้ได้。
ผู้ที่มีผมสีดำขลับและดวงตาสีเทาอ่อน กำลังมองเธออย่างรังเกียจ。ผู้ที่เว้นระยะห่างออกไปจากแคลร์เพียงไม่กี่เมตรนั้น คือเจ้าชายลำดับที่1ของประเทศนอสตันนี้ อัสเบล・ลูเซีย・นอททีดัม。
「แคลร์。สำหรับคู่ของเธอในงานเลี้ยงจบการศึกษาพรุ่งนี้นั้น ไปขอซาโลมอนเอาซะเข้าใจไหม？」
「……」
สถานการณ์เช่นนี้เป็นสิ่งที่แคลร์คาดการณ์ไว้แล้ว。แต่ว่าทั้งๆที่รู้ก็ไม่อาจเอื้อนเอ่ยคำใดๆออกไปได้。
แสงยามพระอาทิตย์ตกสอดส่องเข้ามาทางหน้าต่าง ค่อยๆส่องสว่างมือของแคลร์。
ทั้งที่ควรจะร้อนแต่ปลายนิ้วกลับเย็นจนเคลื่อนไหวไม่ได้ พร้อมกับเสียงที่ไม่อาจเอื้อนเอ่ยดั่งลำคอถูกแช่แข็งไว้。
ก่อนหน้านี้กี่ครั้งกันแล้วนะที่จำลองสถานการณ์เช่นนี้。
ตามแผนที่คิดไว้คือพยายามแสดงความแข็งแกร่งและไม่แสดงออกทางสีหน้า แต่ในความเป็นจริงมันแตกต่างอย่างสิ้นเชิง。
ความคิดที่อยากจะพูดแต่มันไม่มีเสียงออกมา ด้วยลำคอที่แห้งผากปิดกั้นเสียงเอาไว้。
「เราได้ตัดสินใจไปคู่กับชาร์ลอทแล้ว。เพื่อที่จะไม่ให้เสียมารยาทกับตระกูลมัลทีโน่ เธอไปกับซาโลมอนแล้วกัน。ถ้าเกิดเธอเตรียมพร้อมกับความเจ็บปวดนั่นล่ะนะ」
ดวงตาเย็นชาที่ไม่รู้สึกถึงความอบอุ่นใดๆทั้งสิ้น。อีกทั้งใบหน้าที่แสดงออกถึงการดูหมิ่น。ในดวงตาสีเทาอ่อนของเขานั้นไม่มีแคลร์ในสายตาเลยซักนิด。
「ท่านอัสเบล……」
「ที่จะพูดก็มีเท่านี้。ขอตัวล่ะชาร์ลอทกำลังรออยู่」
ในที่สุดก็ดูเหมือนจะเปล่งเสียงออกมาได้ แต่เขาก็ไม่ได้รับฟัง。
อัสเบลหันหลังออกไปทันทีก่อนที่แคลร์จะได้พูดอะไรโดยที่ไม่มีความรู้สึกเสียใจอะไรทั้งสิ้น และเดินออกประตูไปด้วยความกระปรี้กระเปร่า。
แคลร์ที่เหลือในห้องอยู่เพียงคนเดียวได้นั่งลงบนโซฟาอย่างไร้เรี่ยวแรง。
「……ในที่สุดก็มาถึงแล้วสินะวันนี้」
วันพรุ่งนี้คือพิธีจบการศึกษาโรงเรียนชนชั้นสูงของราชวงศ์。
หลังจากพิธีเสร็จสิ้นจะมีการจัด「งานเลี้ยงจบการศึกษา」สำหรับผู้ที่จบและนักเรียนที่ยังเรียนอยู่ รวมไปจนถึงราชาและเหล่าชนชั้นสูง。
แน่นอนว่าเป็นงานสำคัญสำหรับผู้ที่จบการศึกษา แต่ผู้ที่ยังไม่จบก็สำคัญด้วยเช่นกันในการตรวจสอบและยืนยันตำแหน่งในสังคมชนชั้นสูงของตัวเอง เพื่อที่จะทำให้โลกรับรู้。
แต่แคลร์นั้นเมื่อกี๊พึ่งถูกปฏิเสธจากคู่หมั้นของเธอ ในการให้เจ้าชายลำดับที่1ของประเทศ อัสเบล ไปเป็นคู่。หรือก็คือ แม้จะยังไม่เป็นทางการ แต่ก็เหมือนพรุ่งนี้จะมีการประกาศถอนหมั้นนั่นเอง。
อัสเบลกับแคลร์นั้นเติบโตมาด้วยกันตั้งแต่เล็กอย่างใกล้ชิด。
แต่ว่าก่อนที่จะรู้ตัว ความสัมพันธ์ก็ได้เปลี่ยนเป็นเย็นชา。
โดยเฉพาะในไม่กี่เดือนที่ผ่านมานี้ ความสัมพันธ์ของทั้ง2คนย่ำแย่เป็นอย่างมาก。
อัสเบลเมินเฉยต่อแคลร์และไปกับลูกสาวชนชั้นสูงคนอื่น。ตามมาด้วยการที่อัสเบลไม่สนใจตัวตนการคงอยู่ของแคลร์。
แม้จะรู้ว่าสิ่งนี้จะเกิดขึ้นไม่ช้าก็เร็ว ก็ตามที。
แต่ก็ดูเหมือนจะมีความสุภาพบุรุษอยู่พอควรโดยปฏิเสธล่วงหน้า1วัน และให้ลูกชายชนชั้นสูงคนอื่นมาแทน。
「คงเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้。ฉันก็แค่ขาดความสามารถ」
แคลร์พยายามยอมรับสภาพปัจจุบันเพื่อที่ไม่ให้สูญเสียเกียรติของตัวเองไป。
เพราะแคลร์เองก็รู้ดีว่าเธอคนนั้นเหมาะกับเจ้าชายลำดับที่1 อัสเบล มากกว่า。
แคลร์ได้กำเนิดมาเมื่อ16ปีที่แล้ว ในฐานะลูกสาวคนโตของตระกูลมัลทีโน่อันทรงเกียรติ ซึ่งเป็นตระกูลสาขาของราชวงศ์แห่งประเทศนอสตัน。
แม่ของแคลร์เสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุตั้งแต่แคลร์ยังเด็ก แต่ก็ยังมีพ่อที่อ่อนโยนและพี่ชายอีก2คนพร้อมกับน้องสาวอีก1คน เธอจึงไม่ได้เหงาอะไร。……จนกระทั่งเมื่อ1ปีที่แล้ว。
เมื่อ1ปีที่แล้วแคลร์ต้องพบกับโชคชะตาศีลจุ่ม。
ในประเทศนี้เมื่ออายุ15ก็จะต้องทำสัญญากับภูตเพื่อที่จะให้ใช้เวทมนตร์ได้。
แน่นอนว่าไม่ใช่ทุกคนที่จะใช้เวทมนตร์ได้ ดั้งเดิมแล้วจะเป็นตามสายเลือดและผู้ที่มีความสามารถพิเศษรายบุลคล ที่จะปรากฏออกมาหลังจากได้รับศีลจุ่ม。
ตระกูลมัลทีโน่ที่แคลร์เกิดมานั้นเป็นสายเลือดของหญิงกล้า。เด็กผู้หญิงของตระกูลมัลทีโน่นั้นมาพร้อมพลังเวทที่สูงเป็นอย่างมาก และถูกกำหนดไว้แล้วให้มีชีวิตเพื่อประเทศ。
โดยเฉพาะลูกสาวคนโตจะมีพลังเวทที่แข็งแกร่ง และเมื่อดูตามประวัติศาสตร์ส่วนมากก็จะขึ้นไปสู่ระดับนายกรัฐมนตรี。
ถ้าพูดถึงแง่ของวิชาการเพียงอย่างเดียว เหล่าพี่ชายของเธอนั้นยอดเยี่ยมเป็นอย่างมาก แต่ก็ไม่อาจเทียบกับสิ่งที่คาดหวังจากแคลร์ได้。
แคลร์นั้นเกิดมามีอายุแตกต่างจากเจ้าชายลำดับที่1ของประเทศนอสตันเพียง1ปี โชคชะตาของเธอจึงถูกกำหนดให้แต่งงานกับอัสเบลตั้งแต่ยังอยู่ในท้องแม่。
ไม่อนุญาตให้มีอิสระภาพ ไม่เคยคิดเกี่ยวกับตำแหน่งตัวเองซักครั้ง。
นี่เป็นโชคชะตาที่แคลร์ต้องเดิน เป็นเส้นทางตามธรรมชาติที่ไม่อนุญาตให้วอกแวกไปทางอื่น。
และเมื่อพิธีศีลจุ่มมาถึง。ทั้งราชาทั้งเหล่าชนชั้นสูงต่างมองดูแคลร์ก้าวสู่พิธีศีลจุ่ม。
ตามประวัติศาสตร์ของตระกูลที่บันทึกหลงเหลือไว้ น้ำพุจะเปลี่ยนสีเปล่งประกายตามความแข็งแกร่งของพลังเวทว่าจะเป็นสีขาวหรือสีเงิน。
（ได้ยินมาว่าตอนท่านป้าแอนเป็นสีขาว ตอนท่านย่าฟรอเรนเป็นสีเงิน。แล้วฉันล่ะ……？）
ขณะรออย่างใจเต้นตึกตักอยู่ซักครู่。ทัศนวิสัยก็ถูกย้อมด้วยสีชมพูอ่อน。
นี่มัน……？
สีของพลังเวทมี เงิน・ขาว・ฟ้า・ฟ้าอ่อน・ชมพูอ่อน・แดง・ส้ม・เหลือง ตามลำดับความแข็งแกร่ง。
สีของพลังเวทที่แคลร์ได้รับคือชมพูอ่อน。
ชมพูอ่อนเป็นสีที่3นับมาจากข้างบนไม่รวมสีเงินและขาว ซึ่งเป็นสีที่ออกมาเฉพาะกับตระกูลมัลทีโน่เท่านั้น。
มันก็ไม่เลวเลยเมื่อพิจารณาจากหลายๆอย่าง ซึ่งส่วนมากรวมถึงพวกพี่ชายจะได้เพียงสีส้มหรือสีเหลือง แต่มันไม่เพียงพอต่อความคาดหวังของราชาและตระกูลที่มีต่อแคลร์。
หลังจากพิธีศีลจุ่ม รอบๆกายแคลร์ก็เปลี่ยนไปอย่างมาก。
พี่ชายคนโตที่อ่อนโยนออสก้ากลับเข้มงวดกับแคลร์ พี่ชายคนรองที่เป็นคู่แข่งกันกลับอ่อนโยนอย่างน่าแปลกใจ。
โดยเฉพาะพ่อเบนจามินที่เปลี่ยนไป ที่ทำให้แคลร์ตกใจมากที่สุด。
เขาปฏิเสธที่จะพาแคลร์ไปในตัวเมืองและเริ่มปิดซ่อนตัวตนของแคลร์。
ด้วยสายเลือดที่น่าภูมิใจของฝั่งพ่อ และหน้าตาที่ดูดีของฝั่งแม่ แคลร์นั้นควรที่จะเป็นความภาคภูมิใจของเบนจามิน。
อย่างไรก็ตาม เขาไม่สามารถทนต่อสายตาอยากรู้อยากเห็นที่มีต่อลูกสาวที่ล้มเหลวของตระกูลหญิงกล้ามัลทีโน่ได้。
ด้วยเหตุนั้นเอง ด้วยความสงสารที่คิดมากไปของพ่อ จึงทำให้ตำแหน่งของแคลร์ในฐานะที่เป็น “ผู้ล้มเหลวแห่งตระกูลมัลทีโน่”ยิ่งแย่ลงไปอีก。
ตั้งแต่เล็กๆแคลร์ชอบติดตามพ่อของเธอไปรอบๆเมือง ไปโรงละครกับพี่ชาย หรือเลือกเครื่องประดับผมกับน้องสาว。
「ก่อนหน้าพิธีศีลจุ่ม จำได้ว่ามีชุดเดรสตัดพิเศษไว้ใช้หลังงานเลี้ยงพิธีศีลจุ่มนี่นา」
……เป็นความทรงจำที่สนุก จนกระทั่งอายุ15。
ในเมื่อตอนนี้ได้ถูกบอกถอนหมั้นจากอัสเบลไปแล้ว จึงได้ทำการมองหน้าต่างห้องสภานักเรียนออกไปข้างนอก。
และก็ได้เห็นพระอาทิตย์ตกดินที่เกือบจะลับขอบฟ้าพร้อมความมืดที่เริ่มแผ่ขยาย และแผ่นหลังของอัสเบลกับชนชั้นสูงรอบข้าง。
（ชาร์ลอท……）
เธอผู้มีผมยาวฟูฟ่องตัวเล็กน่ารักเปล่งปลั่งอยู่ในกลุ่ม。